နှစ်လအလီလီဖြတ်ကျော်အပြီးမှာ ကိုယ်ဟာ သူမဆီကနေ အကြိမ်ကြိမ်ရုန်းထွက်ဖို့ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် ကိုယ်ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့ဘူး။
ဆယ်တန်းနောက်ဆုံးနေ့ဟာ ကိုယ့်အသည်းနှလုံးကို အများကြီးနေမကောင်းဖြစ်အောင်လုပ်နိုင်မယ်မှန်းသာ ကြိုသိခဲ့ရင် ကိုယ်သိပ်ပျော်မှာမဟုတ်သလို အဲ့နေ့ကိုမရောက်ဖို့လဲ ဆုတောင်းမိခဲ့မယ်ထင်ပါရဲ့။
အချိန်အကြာကြီးဖုံးကွယ်ထားရင်း သူမရော ကိုယ့်ကို ကြိုက်နေလားဆိုတာ အကြိမ်ကြိမ်တွေးမိခဲ့ဘူးတယ်။
တစ်ဖက်သတ်အချစ်ကသိပ်ကိုပင်ပန်းရတာပဲလား။
ထပ်ပြီးမတောင့်ခံနိုင်တော့တာမို့ ထိုနေ့မှာဖွင့်ပြောဖို့ကို ကိုယ်ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။
"ငါ...ငါ.....ပြောစရာရှိတယ်အမြတ်"
တုန်ယင်နေတဲ့ စကားသံတွေနဲ့အတူ လက်ဖျားခြေဖျားတွေက အေးစက်လို့။
"ဘာလဲ ပြောလေ"
"နင်ငါ့ကိုကတိပေးရမယ်"
"ဘာကတိလဲ"
"ပုံမှန်အတိုင်းပဲနေသွားပါ့မယ်လို့"
"ဘာကိုလဲ"
"အဲ့ကတိပေးပါ"
"အေးအေး ဘာလဲပြော"
"ငါ...ငါနင့်ကိုကြိုက်နေတာကြာပြီ နင်ပြန်မကြိုက်မှန်းသိပါတယ် ဒီတိုင်းပြောပြတာ"
"ဪ ဘာများလဲလို့ အင်း....."
"ဘယ်လိုမှမနေဘူးလား"
"ဘာကိုဘယ်လိုနေရမှာလဲ"
"နင့်အတွက်မထူးဆန်းဘူးပေါ့"
"အင်း"
"အခုကငြင်းတာလား"
"ငါကနင့်ကို သူငယ်ချင်းလိုပဲသဘောထားတာလေ ငါပြန်ကြိုက်ဖို့ကိုမျှော်လင့်နေတာလား"
"မြတ်နိုးရိပ်....နင်ဒီနှစ်တွေအတွင်းမှာ ငါ့အပေါ်သူငယ်ချင်းထက်မပိုခဲ့ဘူးပေါ့"
"အေးဟုတ်တယ်"
"ဒါနဲ့များ ငါ့ကိုဘာလို့မျှော်လင့်ချက်တွေပေးခဲ့လဲ ဟမ်"
"ငါမပေးခဲ့ပါဘူး"
"နင်ပေးခဲ့တာပေါ့ နင်ပေးခဲ့တာပေါ့ဟာ သ၀န်တိုနေတဲ့နင့်ပုံစံ စိတ်ပူနေတဲ့နင့်ပုံစံ ကာကွယ်ပေးတဲ့နင့်ပုံစံ အားလုံးက သူငယ်ချင်းထက်ပိုခဲ့တယ်မဟုတ်ဘူးလား အမြတ်"
YOU ARE READING
သူကလည်း သူ ကိုယ်ကလည်း လူ..တစ်မျိုး.../GIRL LOVE/
Short StoryWhat is love? Love is pain.
