❤️🔥ALINTI ❤️🔥
-17.03.2024'DE TAMAMINI OKUMAK İÇİN KÜTÜPHANENİZE EKLEYEBİLİRSİNİZ.-
"Elnare!" Diye çınladı, kafamın içindeki ses,
"Dur!" Dedi ve devam etti,
"Gitme, tehlikedesin!"
Darmadağın olmuş bir şekilde bilinçsizce yürüyordum, nerede olduğumu bile bilmiyordum.
"Kimsin sen?!" Dedim, kafama vururken, "Çık artık oradan!"
Deliriyor olmalıydım, tılsım bedenime karıştığı günden beri
Bu sesler benimleydi.
Yürümeye devam ettim, adımlarımı hızlandırdım.
Yürümüyordum hayır, koşuyordum.
Etrafıma baktım, ormandaydım.
Birden adımlarım durduğunda, sebebini anlamayarak tekrar adımlarımı ilerlemeleri için zorladım, ilerleyemiyordum.
Beni tutan bir şey vardı.
Tekrar bu sefer daha büyük bir kuvvetle kendimi zorladığımda, bir adım attıktan sonra yere düştüm ve farkında olmadan attığım çığlık kulaklarıma doldu.
Hayır, bu benim çığlığım değildi, başka birine aitti.
Düştüğüm yerde kafamı kaldırıp etrafıma bakındığımda, birden arkaya doğru savruldum.
Göğsümde şiddetli bir acı hissederken, bunun zehirlenmiş kalbimden dolayı olduğunu sanmıştım fakat hayır,
Tılsımın şeklinde bir parıltı belirmişti göğsümün üzerinde. Şiddetli bir sancıyla beraber kafamı geri atarak gür bir çığlık attım.
Göğsümün açıldığını hissettim.
Tekrardan çığlık attığımda, gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı, yattığım yerden gök yüzüne baktığımda, ışık süzmesini gördüm.
Neler oluyordu? Anlamıyordum fakat şuan tek düşünebildiğim, göğsümdeki derin acıydı.
Sonunda o gün gelmişti belki de,
Artık kalbimdeki zehrin beni öldürdüğü gündeydik.
Kısa çizgi kalbimin tam üzerinde duruyordu, uzun olan sonsuzluğu gösteriyordu.
Saatler, artık yok olmuş ruhumu gösteriyordu.
Hayır, bunların hiç biri olmadı.
Kalbim durmadı, duracak sanarken göğsümün üzerinde bir hareketlilik hissettim, gözlerimi kaldırıp yavaşça yerimden doğrulurken onunla göz göze geldik.
İkimiz de aynı anda çığlık attık.
Göğsümün üzerinde küçük, garip bir yaratık vardı. Tılsımın içinden çıkmıştı, tılsım ise hâlâ bedenimde duruyordu.
"Sen kimsin?!" Diye sordum çığlıklarımın arasında.
Korku dolu gözlerle bana bakan ufaklık, oldukça sevimli gözüküyordu. İnsana benzemiyordu, mavi renkteydi, gözleri ise gözlerime çok benziyordu.
Yeşildi.
"Ben..." Dedi korkuyla göğsümün üzerinde bir adım gerilediğinde, ayakta duramayarak karnımın üzerine doğru düştü. "Ben gitmeliyim!" Dedi ve birden sırtındaki minik kanatlarla gökyüzüne yükseldi.
Ve etraftaki ışık tamamen kesildiğinde herşey normale döndü,
Renkler yerine geri geldi.
Etrafıma bakındım, ormandaydım.
Hayır, ormanda değildim. Evimin bahçesindeydim.
❤️🔥🙃
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ELNARE Serisi 1./ ZAMANSIZ SAVAŞÇI
Fantasy"Elnare... dosmotov" dedi marie, tiksinircesine bir sesle. "Tommy ve lyla'nın hayatta kalan tek parçaları... Eğer onu öldürmezsen, onun bedeninde nefes almaya devam edecekler..." dehşete kapıldım. Katledilen ruhumda can bulan ailemi, benden söküp al...
