ELNARE Serisi 1./ ZAMANSIZ SAVAŞÇI

SERÇENİN KANADINDA

Hepinize yeniden merhaba,
Maceralarla dolu uzun bir yolculuğa çıkıyoruz,
Son bir kez arkanıza dönün ve bakın.
Bir daha oraya dönmeyeceğiz.

Bir serçenin kanayan kanadında, diyar diyar gezmeye başlıyoruz,
Ağlamak yasak, ağlarsan öleceksin minik serçe.

Bölümü yazdığım tarih,
20/ 11/ 2023
Yayınladığım tarih,
17/03/2024

Sizde buraya okuduğunuz tarihi yazabilirsiniz,
Keyifli okumalar💋💞

1. Bölüm
-Serçenin kanadında-
ELNARE DOSMOTOV

"Uzak diyarlarda yaşayan bir serçe varmış, bu serçe ailesinden kopartılmış, tek başına tüm yükü üstlenmek zorundaymış. Serçenin kanatları küçükmüş, taşıyamıyormuş bu kadar yükü.
Kendini zorlarken bir gün kanadı kanamış, yaralanmış. O günden sonra uçarken hafif yana doğru kayıyormuş çünkü açamadığı kırık kanadı, hep aşağıda duruyormuş.
Ama ağlayamıyormuş, küçük serçe.
Ağlayacağı gün son günü olacakmış.
Diyar diyar gezmeye başlamış serçe, yüklerini üstünden atarak.
Artık böyle yaşamak istemediğine karar vermiş.
Gezdiği diyarlarda gördükleri, ağlama isteğini tetiklemiş.
Dayanmış, dayanmış, dayanmış...
En sonunda bir diyarda kendinden daha yaralı bir serçeyle tanışmış,
Öyle ki bizim kuş, kırık kanadıyla zor bir şekilde uçarken, bu serçenin bir kanadı bile yokmuş.
Dayanamamış küçük kuş gördüklerine ve duyduklarına.
Kendi yarasına ağlamayan kuş, başkasının yaralı yaşamında bırakmış göz yaşlarını.
Ve o gün orada can vermiş..."

Küçükken babamın ağzından dinlediğim bu hikayedeki serçe için çok üzülmüştüm, kendi yarasına ağlamayı bile kendine çok görüyordu o serçe.

Büyüdüm, şimdi o serçe benim.
Kendimden daha yaralı biriyle henüz tanışmadım,
Kendi yaralarımla ise henüz beş yaşında tanıştım.

Büyüdüm, artık bu hikayeyi bana anlatan babamın sesi sadece zihnimin derinliklerine yankılanan bir hatıra.

Büyüdüm, artık benim yanımda bu hikayeyi merakla dinleyen kardeşim Maria,
Yanımda değil.

Ben büyüdüm, Sevdiklerimin hayatta olduğu o son gün, benim de çocukluğumun son günüymüş meğer.

Hikayedeki serçe, kendi hüznünden kurtulmuştu fakat başkasının kederinde bırakmıştı göz yaşlarını.

Hikayedeki serçe, kendi diyarında bıraktığı yüklerinden kurtulamamış,
Başka diyarlarda çok daha büyüklerini bu kez göğsünde taşımıştı.

Benim göğsümde taşıdığım kalp bile zehirliydi artık.
Kalbimi lanetlemişlerdi, henüz ben daha bebekken. Bundan ailemin haberi hiçbir zaman olmamıştı.
Babam, beni koruyabileceği umuduyla Edward tılsımını takmıştı boynuma, beş yaşındaydım. Ruhları bağlayan ve koruyan tılsım olarak bilinirdi.

Takıldıktan birkaç saniye sonra bedenime karışmış, gözden kaybolmuştu. Tılsımın içinde annemin, babamın ve kardeşimin ruhları mühürlenmişti.