A GIFT OF FREEDOM [SERIES #4] ●COMPLETED●

CHAPTER 59

Dedicated to: venibirocha

[Luna's Pov]

Levi refused to go home sa sarili niyang condo, sabi nito na gusto daw sumama sa akin.

Hindi ko din naman maitatanggi na gusto ko din siyang makasama. Gusto ko pa siyang makausap ng mas matagal.

Lalong gusto ko siyang kayakap sa magdamag.

Yung nararamdaman kong pangungulila ko sa kaniya, pakiramdam ng pananabik ko sa kaniya---lahat iyon ang dahilan para huwag na sana kaming maghiwalay.

I feel so bad about leaving him, forgetting about him, sa lahat.

Alam ko kung gaano kalaki ang kakulangan ko sa lalaking ito nang panahong iyon.

Napakalaki ng naging pasanin niya dahil sa akin.

I know, he keeps on saying na wala lang ang mga iyon, okay lang.

Pero 'yung sakripisiyo niya ng dahil lang sa akin ay hinding hindi mababayaran at mapapalitan ng kahit gaano kaganda o kalaking halaga.

"Love, bahay mo 'to?" Hindi ko alam kung bakit tuwing tinatawag ako nito ng hindi ko pangalan ay parang tumatalon ang puso ko.

"Oo, bigay sa akin ng kumupkop sa amin." Sabi ko sa kaniya at itinuro ang picture ni Ma'am Hestisia.

Ang Pulis na siyang matiyagang pinupuntahan ako lagi sa kulungan.

Siya ang kumupkop at nagpagamot sa akin, siya din ang nagpaaral sa akin.

Siya ang tumayong ina ko, sa panahong nangungulila ako sa ina.

"She's the police woman na laging nagsasabi sa akin na hindi mo daw ako masisipot." He said in amusement.

I smiled and nod.

"Guess what?" Sabi ko sa kaniya at tinaas naman niya ang kaniyang kilay.

"Kinasal sila ni tatay." Sabi ko ng napakalapad ng ngiti.

"OOHHH?" Gulat na reaction nila, kaya kinikilig naman akong tumawa.

He smiled at hinila ang kamay ko at pinaikot ako.

Saktong napaupo kaming dalawa, siya sa sofa, ako sa kanudungan niya.

Kakaiba pa din talaga ang kilig na naibibigay niya.

"I really miss everything about you." Sabi niya sa akin at niyakap ako mula sa aking likuran.

"Hindi kita halos makilala sa gandang taglay mo ngayon." Pambobola nito kaya natawa ako.

Tatawa-tawa ako, pero sa loob-loob ko'y hindi ako mapalagay, I want him to ask me everything.

Alam kong nasabi ko na ata lahat kanina ngunit gusto ko pa ding magtanong siya para maliwanagan siya sa lahat.

Ito talaga ang ugali ni Levi, palagi nalang ako ang iniisip niya.

Kahit na ganoon ay hindi ko pinilit ang sarli kong isipin pa.

"Ano ba pa dapat ang pag-uusapan natin, o paano ba natin ito sisimulan muli." Sabi ko sa kaniya at humiga sa kaniyang dibdib.

Nahihiya pa din ako, nangangapa pa din ako.

Hindi ko pa rin mahita ang tamang salita na dapat kong bitawan.

Nag-iingat ako.

Maya-maya ay naramdaman ko ang paghawak niya sa bewang ko at umayos pa ng upo.