ခုရက်ပိုင်းတွေ
KimJimin သိပ်ထူးဆန်းသည်။
သူ သတိထားမိသလောက်
အဲ့ဒါ Yoongi တို့ဆီ ဒုတိယအကြိမ်မြောက်သွားလည်ပြီးကတည်းက.......။
ဥပမာ Kim ထမင်းစားနေတုန်း
ဘေးတွင် အိမ်အကူမရှိ၍
တစ်ခုခုများ ထယူမိလျှင် -
"ဦးငယ် ဘာလိုလို့လဲ?"
"ဘာယူချင်တာလဲ?"
"နေနေ
သားယူပေးမယ်"
ရေများ နည်းနည်းကြာကြာ
ချိုးမိလျှင် -
"ဦးငယ်!! ကြာနေပြီလေ!"
"ရေမချိုးဘဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ?"
"ကြာနေပြီလို့ ထွက်ခဲ့တော့!!"
သူ့အား မျက်စိအောက်က
အပျောက်ကိုမခံ။
အလုပ်လေး နည်းနည်းများပိ၍
ခေါင်းတွေကိုက်ကြောင်း
ညည်းညူမိလိုက်လျှင်လည်း-
"ဆေးခန်းသွားရအောင်"
"ဆေးခန်းသွားမယ် ဦးငယ်"
ရိုးရိုးခေါင်းကိုက်တာဖြစ်ကြောင်း၊
ဆေးခန်းသွားရန်မလိုကြောင်း
ရှင်းပြလည်း မရတော့....။
ဝမ်းနည်းပက်လက်ကြီး
ငိုယိုကာ တစ်နေကုန် စိတ်ကောက်တော့တာမို့ သူ့မှာအကြာကြီး ချော့ရသည်။
ဒီကလေးတစ်ယောက်
ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းကိုမသိ.....။
>>>>>>>>>>>🖤
Ting.......
ရေဆာတာကြောင့် Kim နိုးလာတော့ ည နှစ်နာရီကြီး။
အိပ်ရာဘေးစားပွဲတွင်
ရေအဆင်သင့်ယူထားခြင်းမရှိတာကြောင့် ထထိုင်လိုက်ရင်း
ကုတင်မှဆင်းရန်ပြင်တော့ -
"ဦးငယ် ရေဆာလို့လား?
သားသွားယူပေးမယ်"
ထိုကလေးသည်
ပြောပြီးပြီးချင်း
သူ့ခန္ဓာကိုယ်အား ကျော်ခွပြီး အောက်ထပ်သို့ ပြေးဆင်းသွားတော့သည်။
ကိုယ်စောင်းလေးနည်းနည်းလှည့်မိတာတောင် သတိထားမိသည့်ထိုကလေးက အသင့်အနေအထားဖြင့် အိပ်နေသလား
တောင်ထင်ရသည်။
ဒါမှမဟုတ် အိပ်ရောအိပ်ရဲ့လားမသိ။
"ဦးငယ် ရေရပြီ
ဖြည်းဖြည်းသောက်"
"ကိုယ်က ကလေးလား? ဟွန်း"
သူ စနောက်လိုက်ပေမယ့်
ထိုကလေးရဲ့ မျက်နှာက
လုံးဝ အတည်အတံ့။
တစ်ခုခုဖြစ်နေတာအသေအချာပင်။
YOU ARE READING
ဦးငယ် // Vmin
Fanfiction"ဘယ်က ဇယားလေးလဲ? Kim" "အကြွေးနဲ့ သိမ်းလာတာလေ မွေးစားဖို့" "ဘယ္က ဇယားေလးလဲ? Kim" "အေႂကြးနဲ႕ သိမ္းလာတာေလ ေမြးစားဖို႔"
