Fleur De Lilas •Taekook• ✔️

-6-

Aradan günler geçmiş ameliyat olumlu sonuçlar verince Jungkook evine dönmüştü.

Taehyung ise her zamanki rutin işine devam ediyordu. Gün sonunda yeniden Jungkook'un yanına gidecek ve ona ufak bir sürpriz yapacaktı. Aklındaki planda bunlar yazılıydı.

Jungkook iyileştirdiği ilk hasta değildi ama en özelleri oydu.

Taehyung hastası ile bir ilişki yaşayamayacağını kendine hatırlatsa bile Jungkook bu düşünceleri bir çırpıda yok ediyor verdiği jestler ile Taehyung'u daha da ileriye gitmeye teşvik ediyordu.

Akşam saatlerine yakın Taehyung erkenden yola çıktı. Bugün normalden daha erken çıkmıştı ve bunu değerlendirmek istiyordu.

Arabasını müsait bir yerde park etti ve kilitleyip evin kapısının tam önünde durdu. Zili çalıp bir süre bekledi.

İçinden yediye kadar saydı. 7 olduğu an kapı açıldı. Her seferinde böyle olurdu.
Jungkook zili duyduğu an sevinçle odasından fırlar ve kapıyı açardı. Kapıyı açması tamı tamına 7 saniye sürerdi.

"Hoş geldin!"

"Sen çok mu güçlendin?"

Taehyung'un dediğini sonradan anlamış ve sıktığı kollarını daha da sıkılaştırmıçtı. Güç göstergesi yapıyordu sanki. Taehyung sırıtarak kollarını ona sıkıca sarılan küçük bedene sardı.

Jungkook'un annesi evdeydi. Taehyung ona izin alır gibi baktı.

"İzniniz olursa Jungkook'u biraz gezmeye çıkarmak istiyorum. Geç saate kalmayız."

Jungkook'un annesi oğlunun uzun zaman sonra hayat dolu istekli ve yalvarırcasına bakan gözlerine dayanamamış onay vermişti.

"Hazırlan bakalım Jungkook,ufak bir gezintiye çıkacağız."

"Nereye gideceğiz?"

"Sürpriz."

Jungkook ikiletmeden hemen koşarak odasına döndü ve üstüne en sevdiği kıyafetlerini giydi. Dolabın aynasında kendini kontrol etti ve yüzünde büyük bir tebessümle Taehyung'un yanına geri döndü. Beraber evden çıktılar. Taehyung önden ilerleyip Jungkook'a kapısını açtı ve kemerini takıp kapısını kapattı. Kendisi de şoför koltuğuna geçti ve oyalanmadan arabayı çalıştırdı.

Jungkook heyecanla geçtikleri yolları seyrediyor saptıkları her yeri aklına kazıyordu.

Taehyung bu saf ruhun heyecanlı ve  meraklı hallerini büyük bir memnuniyet ve hayranlıkla izliyordu.
Jungkook hayatında görüp görebileceği en saf ruhtu. Art niyet yoktu,masumdu. Bir zamanlar kendini salsa ve yaşamaktan usansa bile yaşadıklarına veriyordu bunu Taehyung. Zor zamanlar geçirmişti. Hastanedeki hayatı en iyi o bilirdi. Jungkook gibi birçok kişinin yanında bulunmuş bu zorlu süreci yakından gözlemlemişti.

Çok geçmeden arabayı durdurdu Taehyung. Kemerini söküp arabadan indi. Jungkook'un kapısını açtı ve o indikten sonra arabayı kapatıp kilitledi.

"Gel bakalım."

Elini uzattı,Jungkook ise beklemeden tuttu. O el ona haftalar öncesinde uzatılan yardım eliydi ve Taehyung bir söz vermişti. Jungkook'un elini bırakmayacak ve Jungkook'ta Taehyung'un elini bırakmayacaktı.

İkisi de çıplak kafalarıyla esen ufak esintiyi memnuniyetle karşıladılar.
Jungkook konuşmadı tıpkı Taehyung gibi. Sadece onun götürdüğü yere gidiyordu. Heyecandan kalp atışları arşa çıkmış bir yandan önüne bir yandan Taehyung'a bakıyordu.
Ona bakmadığı tek bir saniyeyi kayıp  olarak kabul ediyordu Jungkook.