The Musicians Desire (Dulcet Series #1)

Chapter 7

Hayden Victorious Piñeda

After I fixed my things inside my dorm and change into my practice tshirt, I made sure that I locked the door before heading to the practice grounds.

I trust Sant, but after what Lachian said that night, I know that there's something about her identity. Kaya ini-access ko ang aking laptop at spare cellphone na nasa bahay dito sa personal cellphone ko. Noong makarating ako sa bahaging walang tao ay binuksan ko ito at tinignan ang screentime niya.

She used my laptop's chrome for almost three hours and somehow, I won't be able to trace her transactions because it was under incognito mode.

“Busy kaka-update ang loverboy namin, ah?”

I almost lost my cool after I heard our music director, Scylance Alexis, goofing around. Kaagad kong iniwas ang screen ng aking cellphone at inilagay iyon sa aking bulsa. He smiled at me like we're so close, even though we're not.

“Fuck off, Lance.” I muttered under my breath and gasp for air in a cool way. “Bakit kung saan-saan ka nalang sumusulpot? Siguro kung may sakit ako sa puso, kanina pa ako nasa harap ni San Pedro.”

He faked a shocked face. “Oh, kagulat naman, akala mo naman tanggap ka ro'n.” I cursed him as he chuckled, enjoying my reaction. “Nga pala, grabe ka naman makamura sa akin. Hindi mo ba ako kilala? Ako si Scylance Alexis Ocfemia! Music director ng Philippine Orchestra! Famous composer!”

“Hindi mo man lang dinagdag sa profiling mo ang pagiging rascal at cack mo.”

Matapos kong sabihin iyon ay binigyan ko siya ng isang pamatay na irap, in a cool way of course, and started to walk away from him. Narinig ko pa ang pagtawag nito sa akin ngunit hindi ko na ito nilingon pa hanggang sa maabutan niya ako at akbayan papasok ng dining area ng arena.

What he said earlier was true.

Scylance Alexis is my friend and yes, he's a big jerk. Halos kaming lahat na nasa Philippine Orchestra ay nanggaling sa Music Academy at nagkaroon ng bond doon. Pero ang mokong na ito ay biglang nawala nang sabihin niya sa amin na gusto niya maging composer. He was out for years and after completing and reaching his goal, he begged our conductor, his brother, Scylinth to make him our personal composer. Kalaunan ay naging direktor na rin ito dahil sa kaniyang pinamalas na dedikasyon at pagmamahal sa musika.

“Hey, Victorious!”

Napapikit ako nang marinig ko ang boses ni Harli. Kaagad akong nahiwalay sa tabi ni Scylance dahil lumabas ito saglit sa hindi malamang dahilan. The girl approached me with a smile plastered on her face like nothing happened earlier inside the mall.

I frowned and decided to switch into my introvert mode. “What do you want this time, Maharlika?”

“Grabe naman ang loverboy namin na 'yan mahihiwalay lang sa jowa ng ilang araw sad boy na? Kawawa naman ang abunjing-bunjing na 'yan!”

Argh, she's drunk again.

Narinig ko ang iilang tawanan sa mahabang mesa at natanaw kong kompleto na nga silang lahat doon, kumakain at nag-iinuman. I shoved Maharlika in a cool way and just rolled my eyes. Hindi ako gentleman sa mga taong hindi nakakaintindi ng salitang privacy sa buhay ko. Dali-dali akong pumunta sa pinakadulong upuan nang bigla akong natigilan sa aking narinig.

“Hayden, our golden boy!” napangiwi ako nang mapagtanto ko kung kaninong boses ang tumatawag. “Meet our singers, you martis futuor!” Mura pa niya sa akin kaya't napakamot nalang ako sa aking ulo. Halatang nakainom na rin si Scylinth aka conductor ng Philippine Orchestra. Tinuro niya ang mga nakahilerang singers ngunit titig lang ang iniganti ko sakanila. Nang ituro ni Scylinth ang panghuling singer ay naggulat ako nang makita kong pamilyar ito sa akin.