"Bir bakarsın yok olmuşsun.."
"Bir sevgi uğruna neler yapar insan.?"
"Bir sevgi uğruna neleri göze alır.?"
"Sevmek yok olmaktır.."
"Sevmek ölümü göze almaktır."
"Kor ateşlerde yanacağını bilsende"
"O ateşe yürü...
~~ Duygular, öyle bir şey ki, hiç istemediğin anda, kalbine bir ok saplanır. Bazen hiç istemezsin, ama kader insanı hiç istemediği, noktaya getire bilir. Kalbin yarası keskindir, derindir. Kalp ne kadar yara, alırsa o kadar incinir.
Bazen ölümlerin kurtuluş olduğunu düşünürdüm, ama ölsem bile bunun kurtuluş olmadığını sadece unutuluş olduğunu anlamam geç olmadı. 'Kurtuluş' dile gelen bu kelime, benim hapsoluşum...
Sadece, oturdum ve neyin nasıl olacağını düşünüyordu Hira. Bu gün, en büyük Asilzadelerden birinin daveti vardı, Yada mafyamı demeliyim??
'Eren Demirci'
Ve sevgili nişanlım hazırlanmam için bana 1 saat vakit vermişti. Evet parmağıma bir yüzük takarak, benim nişanlısı olduğumu tüm Ankaraya gösterecekti..
Karşımda ne kadar seçenek vardı oysa hiç birisi benim tarzım değildi. Hepsi, çok gösterişliydi. Ama davete katılyorsam birisini illa giymek zorundaydım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elime boncuklu bir yüzük takarak nişan yüzüğünüde elime takarak, kapıyı açtım. Aşağıya inmeye başladım. Berat beni gördüğünde yanina irerledim. Bana bakarak gülümsedi.
"Çok güzelsin, Çok zarifsin" zoraki bir gülümseyle yanında durdum. Yakınlaşarak yanağımı öptü. "Sana çok zarif bir hediyem var."
Büyük salonun, ortasındakı büyük çekmeceden birisini açarak güzel bir takı kutusu çıkardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kolye yeniliğini koruyor ve çok zarifti. "Çok sağol, çok güzel" dedim buz gibi sesimle. Yüzüme bakarak nefesini yüzümde hiss ederken "Artık benimle böyle konuşmayacaksın sevgilim. Yoksa bedeli ağır olur" dedi kolumu sıkarken.
Kolumu çekmeye çalışırken arkama geçti buz gibi nefesimi boyun girintimde hiss ederken rahatsızlıkla kıpırdandım.
Kolyeyi taktıktan sonra, belimden tutarak "Gidelim Bebeğim" onun deyimiyle, ayaklarımı harakete geçirerek. Berata eşlik etdim.
Büyük siyah arabay bindiğimizde iki siyah arabada bizimle beraber irerliyordu. Korumlaraın sayı çoktu. Ve ben bundan rahatsız oluyordum.
Arabada oturduğumuz dakikadan beri, Beratin gözleri üzerimdeydi. Beni kendine çekmiş adeta bir yavru kuş gibi sarmıştı beni.
Sesimi çıkararak "Berat" dedim istemsizce "Efendim" dedi oda benim gibi. Sanki ona bõyle seslenmem hoşuna gitmiyordu. "Ben korumalardan rahatsız oluyorum"
"Neden rahatsız oluyorsun. Yoksa seni rahatsızmı etdiler" dedi gözlerime derince bakarak. Gözlerimi gözlerinden çekerek "Hayır, ama her yerdeler. Bahçe, Ev"
Histerik bir gülüş atarak"Buna alışmalısın karıcım. Nede olsa 1 hafta sonra evleniyoruz. Karım olacaksın Bir Yıldırım olacaksın." Kelimelerinde sanki, sen değil ben kazandım diye haykırıyordu sanki.
Heršeyi bir kenara koyarak davet yerine gitmemizi bekliyordum sadece. Gözlerimi siyah filimlerle kaplı pencereye çevirdim ve düşüncelerden uzaklaştim.
~Hiranın Ailesinden~
Ayşe Hanım başına siyah yazmasını bağlayarak ağlamaktan çökmüş gözleriyle, O nefret etdiği toprak gözlere baktı. Kocası yerine koyduğu Cellat. Annesinin, Babasının dul adlanmasın diye evlendirdiği Selim.
Ama Selim ne çok severdi Ayşeyi ne çok severdi o aşık olduğu kadını. Ama hiç bir zaman sevgisini göstermemiş,Ayşenin hala ve hala o adamı unutmadığını biliyordu.
"Ayşe" dedi Selim. "Bak kızımızı bulacağız hem jandarmalar her yeri arıyor"
Ayşe kızarmış gözleri ile nefretle kocasına baktı. "Sen" dedi buğulanmış sesiyle "Sen ne jandarmasından bahs ediyorsun?" Selim bey Ayşeye bakarak iç çekti.
"BENİM KIZIM, BENİM GÜL TANEM ORTADA YOK. İKİ HAFTADIR" Ayse, Selimin yanına giderek yakasından tutarak sarsmaya başladı "YA BENİM KIZIMA BİRŞEY OLDUYSA?? SIRF SENİN KIZIN DEĞİL DİYE BÖYLE RAHATSIN."
Selim beyin gözlerinden akan yaşlarla karısına baktı onu sevmeyen karısına "Ayşe o benim kızım olmaya bilir ama ben hiç bir zaman Hirayı oğlumdan ayırmadım."
Ayşe hanım Selime nefretle bakarak "Ben kalbimde bunca yıl bir yük taşıdım. Ben seninle evlendiğimde bir oğlun vardı. Ben genceciktim, Ailem beni sana verdi. Hiç acıman yokmuydu be adam? "
"Ben sana aşıktım Ayşe, Senin karnındaki sabiyle, ben seni kabul etdim. Ben Hiraya kendi kızım.gibi değer verdim. Bana bu güne dek hiç bir zaman değer göstermedin. Kocan yerine koymadın."
"Çünkü ben" dedi zorlukla Ayşe. "Ben hep onu sevdim, onun için yaşadım. Şimdi ise Kızım için yaşıyorum. Kızıma bir şey olursa, benim yaşama, umudum parçalanır."
Ayşe son sözlerini söyledikten sonra balkona adımladı. Ne çok yıpranmıştı Ayşe. Bir kara sevda ona neler yaşatmıştı. Bu koca Ankarada, ona ev olan tek insan 'Eren Demirci'
Ama bilmediği bir şey vardı, hakikatende sevdiği adam ölmüşmüydü?
♤▪︎▪︎♤
Helloooo işlerr karıştı. Vote ve Yorum atmayı unutmayın♡
