Paramparça hayaller ve kalpler

Bölüm 6: keyifli vakit geçirmek

Arabaya binmiştik ve yola koyulmuştuk. Beşimiz bir arabadaydık ve gerçekten çok eğleniyordum. Umut arabayı kullanan Atlas abiye zorla bir şarkı açtırmıştı ve şu ana bağırarak o şarkıya eşlik ediyordu.

"Seni gidi fındık kıran yılanı deliğinden çıkaran!"

Barlas abi deliriyor, önde oturan Su hanım da gülüyordu. Atlas abi ise sabır diliyordu. Birazdan şarkıyı kapatacağından emindim.

"Kaderim püsküllü belam!"

Aslında sesi kötü değildi ama şarkıyı bağırarak söylediği için kulağımızı ağrıtıyordu. Ama bir yandan da güldürüyordu da tabii.

Tahmin ettiğim gibi Atlas abi daha fazla dayanamadı ve bir hışımla şarkıyı kapattı.

Anında susan Umut söylendi. "Ama!" Kollarını göğsünde birleştirdi ve arkasına yaslandı.

"Yeter. Benimki de kafa yani." Sola saptı. "Dünya varmış." Dedi avucunu açarak.

Bu yaptığına kıkırdamıştım. O da bunu gördüğünde bana göz kırpmıştı.

Maşallah!

"Neyse, bari Hayal'ımı güldürmüş oldum fena mı." Başını omuzuma koydu. "İyiki geldin."

Beni bu kadar sevmesi beni dumura uğratıyordu. Evet, üçüzüydüm ama daha dün tanışmıştık. Bu beni şaşırtıyor ama mutlu ediyordu.

Araba durduğunda gelmiş olduğumuzu anladım ve kemerimi çözdüm. Umut da o sırada başını kaldırmıştı.

Arabadan indiğimizde Atlas abi yanıma geldi ve Umut'u ittirerek kolunu omuzuma attı. Çok doğal bir davranış gibi gelmişti. Bende ona ayak uydurmaya çalıştım.

İçeri girdik ve Su hanım bizi ilk önümüze çıkan mağazaya soktu. Bu bir kıyafet dükkanıydı.

Su hanım Atlas abiyi benden ayırdı ve koluma girerek bir reyona götürdü. "Gel bebeğim buradan formanı alalım."

Eline birkaç parça aldı ve bakındı. Ben ve Umut yanında duruyorduk. Atlas ve Barlas abi az ileride oturuyorlardı.

"Umut, annecim sana da alalım bir üst, yetmiyor." Umut için de bir gömlek çıkardı ve onu da eline aldı.

"Gelin çocuklar, kabine gidelim de deneyin." Bizi peşi sıra kabinlere sürükledi.

"Ben denemeyeceğim." Dedi Umut. "Bedeni benimkilerle aynı zaten. Gerek yok."

Kabine girdim ve üzerimdekileri çıkararak formayı giydim. Mavi bir şort etek ve beyaz bir gömlekten oluşuyordu. Güzel olmuştu bence. Etek kısa gelmediği için sevinmiştim. Boyum kısa olduğu için etekler tam oturuyordu.

Kabinden çıktım ve ileride oturanların önünde durdum. Ellerimi önümde birleştirmiştim ve tepkilerini bekledim.

İlk tepki Barlas abiden geldi. "O etek biraz kısa değil mi?"

"Olmamış mı?" Diye sordum ellerimi eteğin üzerinde gezdirerek.

Atlas abi de beni süzdü. "Evet, olmamış."

"Olmuş kızım, bakma sen onlara." Dedi onlara ölümcül bir bakış atıp ayakta duran Su hanım.

Umut oturduğu yerden kalktı ve elimden tutarak etrafımda döndürdü beni. "Çok güzel olmuşsun tabii. Çok yakışmış."

Bu yaptığına güldüm. "Teşekkür ederim."

"Hemen yaptı yolunu çocuğa bak." Diye söylendiğini duydum Barlas abinin.