KALEF

Tanıtım.

İyi okumalar

Soluklar içinde koşuyordum kalef şehrin en karanlık sokaklarında. gözlerim bir ışığa muhtaç bir şekilde etrafta dolanıyordu. lakin gözlerime yansıyan sadece umutsuzlukla onüne dönmekti.  arkamda gelen kahkaha sesleri beni daha çok korkuturken. burdan biran önce kaçmak kurtulmak istiyordum. ölmek istemiyordum ama bu şehirde kalmaktansa ölmek istiyordum.

Onunla olmaktansa ölmek istiyordum!

insan hiç bir hatayla mahfolur muydu?.

Ama ben mahfolmuştum hemde öyle mahfolmuştum ki artık istesem bile toparlanamazdım.peşimde ki manyak deli gibi kahkahalar atıyordu.korkuyordum hemde hiç olmadığım kadar çok korkuyordum.

Peşimden avını gözlemleyen bir aslan gibi ilerliyordu.onun o alaycı ve bir o kadar sert sesini ardımda işitiyordum ama dönüp bakmıyordum.çünkü şuan sadece kaçıp kurtulmak istiyordum.

Arim" benim şehrimde benden kaçıyorsun öyle" diye alay etti.ve bir kahkaha daha atarak devam etti."cesaretini tebrik ediyorum küçük hırsızım" dedi.işte bu son kelime.bana bir kez daha gerçekleri hatırlattı.

Ben onunla evlenmiştim

Ve onun isteğiyle

Şimdi ise sözde kocam olan bu psikopat'tan kaçıyordum.

"Benden başka sığınacağın kimsen yok"diye kukruyordu deli gibi" !benden başka gideceğin kimsen yok!benden başka seni seven yok!.seni sen yapan ve seni koruyan sadece benim ve hep ben olacağım hilda azan" diye öyle bir kükremişti ki koşan bacaklarım bir anlık titremişti.sahiplenici ses tonu beni bir tek kendisine saklayıp kendisine ait kılması yüzünden bir kez daha nefret etmiştim bu bencilliğinden. acımasız sözleri kulağımı bir kez daha doldurdu.

"Kaçıyorsun.peki kime kaçıp gideceksin.kim seni benden alabilir.söyle! Kim seni benden koruyabilir! Söyle! Diye öyle bir bağırmıştı ki sesi bu çaresiz halime seyirci olan tüm sokaklarda tüm kalefler'in kulağında yankılanmıştı.

Doğru söylüyordu aslında kimse beni ondan koruyamazdı.kimse beni elinden alamazdı.hele bu gece ona yaptıklarımdan sonra kimse beni kurtaramazdı.

Beni yanlızca bu adamdan kurtarırdı.ki öyle bencil bir adamdı ki benim ölümü bile gömmeyip kendisiyle yaşatırdı.

Koşmaktan kalbim güm güm atıyordu.artık nefes alamıyordum.neyse ki zamanında yaptığım hırsızlıklar yüzünden çok kovalandığım için çok koşuyordum.bir kez daha söylüyorum gerçekten çok iyi koşuyorum.

Nereye bile gittiğimi bilmiyorum.adımlarım durdu.çünkü artık nefes alamıyordum.saatlerdir bu boş ve sessiz sokaklarda koşuyorum.ve üstümde ki garip yeşil gelinlikle.buranın herşeyi gibi gelinlikleri de farklıydı burda gelinlikler yeşildi ve bir prenses elbisesi gibiydi.

"Demek duygularımla oynayıp kaçacak'tın öyle mi?" diye tısladı arkamdan.ve devam etti."demek ölmek istiyorsun öyle mi.peki o halde.sana yakışan bir ölüm yaşatacam karıcığım" dedi bir defa daha kahkaha attı.ve beni şok eden o son sözleri söyledi.

"Siz kalefler! Orda camların arkasında izlemeyi kesin ve hemen dışarı çıkın.korkaklık sadece insanlara mahsustur.biz kaleflere korku uğramaz.çünkü biz korkunun kendisiyiz.değil mi karıcığım".

Söylediklerine yutkunamadım bile.

Ben hilda viran.yaptığımım hataların bedelini ödüyorum.öyle bir bataklığa girdim ki.kendimi üste çektikçe dahada derine iniyorum.buraya ilk geldiğim günlerde gördüğüm sözlerin hepsi gerçekti.onlar beni hep tanıyorlardı ve uzaktan izliyorlardı.başıma gelecek herşeyi biliyorlardı.en başından beridir yazılan tüm yazılar aslında benim geleceğimin bir fragmanıydı.ve ben hiç bir zaman anlamadım.

Şimdi biz susalım yazılar anlatsın.

Tanıtımı beğendiniz mi?

Roller hakkın da düşünceleriniz nelerdir?

Arkadaşlar bu kitap benim kurgum'dur. içindeki sözlerde bana aittir lütfen başka yerde kullanmayın....