Nefretin tohumları ekilmişti içimize lakin, nefretimizin filizlenmesine izin vermeyen şey aramızdakı tutkuydu.
"Nefret ettiğin adamın altındasın" ensesindeki saçları daha sert çekiştirdim "Beni ilk öpen sendin, bu konuda kim daha kötü durumda tartış...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli okumalar 🦋
☻
Aşkta gurur olur muydu?
Bu yaptığım gurur muydu?
Kendimi suçlayamazdım, onu da affedemezdim.
Peki şimdi ne yapmalıydım? Gidip Cihan'a her şeyi anlatmasına müsade mi etmeliydim? Dağılan hayatlarımızı toplamayı beceremeden diğerimizinde hayatını altüst edecektik.
Üzerini giyinmesine yardım ettikten sonra ondan uzaklaştım.Nefes almayı bile unutuyordum yaknında olunca.Beline bol gelen pantolonu kaymasın diye eliyle sıkıca tutuyordu.
Dudaklarımı bir birine bastırıp gülüşümü engellemeye çalıştım "Sakın gülme!" duruşumu dikleştirip "Ne güleceğim be sana" diyerek gözümü etrafta gezdirdim.Gözüm yerdeki ayakkabılara kaydı.
Bağcıklarını hızlıca çözerek ipi ona taraf uzattım.Bakışları elimdeki ipi bulsada tereddütle yutkundu "Şey, bırakırsam düşer" kendimi tutmayarak kahkaha attığımda "Allahın cezası!" diye söylendim.
Sanki az önce hiç öpüşmemiş gibi, üstüne onu affetmeyeceğimi söylememiş gibi şimdi durmuş burda ona gülüyordum.
Ben de değişik insanım galiba.
İpi pantolonun kemer kısımından geçirirken onun kıkırtısını duyup bakışlarımı yüzüne çıkarıp 'ne?' dercesine baktım "İstesekte bir birmizden uzak duramıyoruz" yüzümü buruşturarak ipi ön kısımdan sertçe bağladım "Ah! Yavaş olsana kızım!" gergin şekilde bağlayıp kelebek şekilinde düğüm attım.
"Bana bir daha yaklaşırsan, bir daha öpersen" sözümü keserek üzerime geldi "Ne olur? Ne yaparsın?" afallamış halde geriye doğru yürüdüm.
"Sen ellerimin nasıl titriyorsun farkında değilsin" sinirim bozulmuş gibi güldüm "Kendini kandırıyorsun" dudaklarına yerleştirdiği çarpıcı gülüşü daha da genişlendi "Tam tersi sen kendini kandırıyorsun, bana dokunmamak için kendinle cebeleşiyorsun ama sınavı geçemeyeceksin" kaşlarımı çatılırken "Rüyanda görürsün, sana dokunmak falan istemiyorum, böyle bir şey de olmayacak!" dedim dişlerimin arasından.
Aniden kabinin kapısı açıldı ve içeri Ayşe girdi.İkimizde farklı yerlere savrulurken Ayşe "İnanmıyorum! Yakışıklı abi ve sen burda" diye yüksek sesle cırladı.
Koluna attığım çimdikle acı içinde inlerken "Abla ya! Valla yanlış anladın" dedi isyan ederek.Gözleri Enes'i süzdüğünde büyük bir kahkaha attı "Dedemin pantolonu değil mi o?" Enes utancından kıpkırmızı olmuştu.
"Ay bu yakışıklı abi utanıyor"
Çenenin bağı kopsun Ayşe!
"Siz ikiniz ne yapıyordunuz burda?" Enes'le bir birmize baktık.Bu sefer utanmayı bırakıp piç gülüşünü yüzüne yeniden yerleştirdi.
