Seçim 18+

Kör mucize (34)

Herkese merhaba! Yepyeni bir bölümle karşınızdayım, uzun oldu görüşmeyeli.Şimdi ekran başına davrt ediyorum sizi.

Keyifli okumalar 🩵

Mutlu bir aile.

Mutlu bir ailem vardı benim.Kızlarını çok sever ona destek olurdular.Peri masalı gibi bir hayat yaşayan o kız bir yalanla ve bir gerçekle yerle bir olmuştu.

Ondan hep dürüstlük bekleyen ailesinin en büyük yalanları hayatına soktuğunu öğrendi.

Ve aslında o gün büyüdü.

Peri masalı son buldu hem de kabusla.

Keşke o yalanlar bir tek benim hayatıma dahil olsaydı.Ama bu olayın en büyük kurbanı Cihan ve Vera'ydı.

Ben bu kadar yıkılırken onlar nasıl ayakta kalacaktılar..

Cihan kendi ailesi olsa bile bu kadar çok sevmeyeceği ailesinin koca bir yalan olduğunu öğrendiğinde nasıl kabullenecekti?

Çok fazla soru hiç cevap yok..

Teyzem büyük bir öfkeyle bana bakıyordu "Seni evlâdımdan ayırmadım ben, onun kadar çok sevdim Meryem, ama sen bıçağı sırtıma sapladın" sözleri beni alak bulak ederken annem "Ela!" diyerek kardeşini bir nevi uyardı.

"Tam olarak ne yaparak sırtına bıçağı saplamış oldum teyze?" Gözleri kan çanağına dönmüştü öfkesi yüzünden zarzor nefes alıyordu "O çocuğu hayatına, hayatınıza sokarak tüm her şeyi mahv ettin!" mümkünmüş gibi söylediklerine daha çok şaşrırken "Ne saçmalıyorsun sen ya? Kim kimi mahv etti acaba? Daha ne yaptığnızı bile bilmiyorum ama eminim ki asıl hayatlarımızı mahveden sizlersiniz" dedim suçlamalarımı dile getirerek.

"Hale al kızını git burdan" yüzüne diğer yöne doğru çevirip "Benim konuşacak bir şeyim yok!" dedi baskın sesiyle.

"Hayır var!"

"Meryem annem, lütfen gel gidelim, önce bir sakinleşelim sonra söz veriyorum, sana her şeyi anlatacağım ben" annemin tedirginliği her halinden belli oluyordu.

"Anne yeter! Durun artık, ne yaptığınızı sanıyorsunuz? Resmen ayakta uyutmuşsunuz çocuğu!"

İkiside suspus olmuştu karşımda.

Kendimi tutamayarak "Konuşsanıza!" diye bağırdım tüm gücümle.Annem irikilerek geri çekildiğinde teyzemin gözlerinde en ufak bir korku olmadığını fark ettim.

Öyle ki her ne yapmıştılarsa teyzem bundan gram pişman değildi.

***

Evin içindeyim ama her yer çok darmış gibi geliyordu.Saatin sesi sesizliği iyice gerirken ben az kalmış sabrımla onların bana geçmişde yaptıklarını anlatmasını bekliyordum.

"Cihan sen çocukken seni paylaşamazdı.Ondan başkasıyla oyun oynamana bile dayanamazdı.Nasıl oldu da seni başka biriyle paylaşa bildi?" Teyzemin yüzünde silik bir gülümseme vardı.

"Büyüdük, bazı şeyler yerini gerçeğe bıraktı" nefesimi vererek gözlerimi korkusuzca teyzeme doğru doğrultum "Hem yabancı değil ya paylaştığı öz kardeşi, gerçeği bilmesede his etmiştir, beni kime emanet edeceğini iyi biliyor" sözlerim teyzemi çileden çıkarırken "Kes sesini! ONUN BİR KARDEŞİ YOK" diye bağırdı ayağa fırlayarak.