.｡. ♛*: ELINOR LORI QUINN od setek lat nie jest człowiekiem. Stanowi połączenie dwóch, sprzecznych ze sobą nadnaturalnych istot: czarownicę i wampirzycę. Choć, niestety nie może na tę chwilę używać zaklęć i magicznych mocy.
Po burzliwych wiekach sta...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
▂▂▂▂▂
Zapraszam wszystkich lubujących się klimacie Dark akademia na opowiadanie Dziennik Splamiony Krwią oraz tych którzy lubią anime na fanfiction związane z Tokyo Revengers: Cursed Line dostępne na moim profilu. Dziękuję i miłego czytania.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
— WITAM WŚRÓD ŻYWYCH, Eleno — rzekła Elinor Quinn, spoglądając na dziewczynę leżącą na kanapie. Elena wstała, otwierając nagle oczy.
Może Elinor nie mogła rzucać zaklęć, lecz nadal posiadała spory zakres wiedzy na temat czarostwa. Magia, która dawała szansę, by przetrwać, magia mogąca uratować życie. Za to jednak trzeba było zapłacić. Życie za życie. Bez przymusu pozostania wampirem.
Elinor wróciła pamięcią do rozmowy, którą przeprowadziła z Johnem i Bonnie. Wyjaśniła wtedy działanie czaru, jaki postanowiła użyć. Znaczy, jaki postanowiła polecić, użyć Pannie Bennet, ponieważ sama niestety nie mogła.
— Czytałem coś. Matka przekazała życie synowi...
— Fakt. To czar przekazania życia, ale matka nie oddała mocy życia synowi, a córce — wyjaśniła.
— Zrobisz w końcu coś pożytecznego, oddasz życie dla córki. Jesteś jej to winien — spostrzegła Elinor. — Decyzja należy do ciebie.
Nie minęło wiele czasu, a John Gilbert niewyraźnie skinął głową.
— Powiedz, co mam robić — odezwała się Bonnie.
— Oczywiście, kochanie — odrzekła Elinor.
Elijah zdradził. Słabość do brata, do rodziny, do krwi okazała się silniejsza, ale było jeszcze coś, czym Klaus go zwiódł. Elinor nie została zaskoczona takim obrotem spraw. Rodzina to słabość, miłość to słabość. Słodka słabość, której pragnie każdy, nawet jeśli się do tego nie przyznawał. Człowiek to istota stadna, nawet jeśli wampiry upierały się przy samotności, z ogółu nie wychodziły na tym najlepiej. Wilki żyły w stadzie, działały jako jeden organizm. Tak, jak czarownice.
