იცოდე ჩემი ხარ!

გაქცევა... მაგრამ...

*********************
_ქუქისთან_

იმ დღიდან დაიწყო ყველაფერი...

დედაჩემისთვის დონორი მოისყიდა ხოლო ჩემს სახლში ყოველ დილით ახალ ახალი საჭმლები მოჰქონდათ.

დღეს ბიბლიოთეკაში დავაპირე გასვლა რადგანაც წიგნების კითხვა ჩემთვის განტვირთვაა.

როდესაც მივედი წიგნი ავარჩიე და ჩემს საყვარელ ადგილას დავჯექი, ამ წიგნში არც თუ ისე ნორმალური რამ შემხვდა და მაშინვე ის გამახსენდა თუ რა ხდებოდა ჩემსა და თეჰიონს შორის.

ამ ფიქრისას ტანში ჟრუანტელმა დამიარა ამიტომაც დავხურე ეს წიგნი და ახლის არჩევა დავიწყე.

ზემოთა თაროზე იდო წიგნი რომელმაც მომხიბლა რამდენიმე დღის წინ და წაკითხვას ვაპირებდი ამიტომაც ავიწიე წვერებზე და ვცადე რომ წიგნი ჩამომეღო მაგრამ გადმომივარდა და თავზე უნდა დამცემოდა ამიტომაც დავიხარე და შიშისგან თვალები დავხუჭე.

რამდენიმე წამი ასე ვიდექი მაგრამ როდესაც გავააანალიზე რომ წიგნი არ დამცემია ამოვისუნთქე, გავსწორდი და თვალები გავახილე.

მაგრამ ნეტავ არ გამეხილა! ჩემს წინ თეჰიონი დავინახე! ის მიყურებდა და მიღიმოდა, მე ვკანკალებდი რადგანაც მისი მეშინოდა!

გაქცევა დავაპირე მაგრამ მან ხელში ჩამავლო და თავისკენ მიმწია.

-ამ წიგნის აღებას არ ცდილობდი?
_თქვა თეჰიონმა_

-აა... კკი კი მადლობა!
მადლობა მოვუხადე და ვეცადე იქაურობას რაც შეიძლება მალე მოვშორებოდი.

წიგნი მაგიდაზე დავდე და გამოვიქეცი.

-ჰეი! გაჩერდი! რატომ გარბიხარ?!

_თეჰიონი გამომეკიდა და ერთ ჩუმ ადგილას შევიმალე სადაც ლოთი კაცები დადიან ხოლმე.

თეჰიონმა ვერ შემამჩნია და ჩამიარა რის შემდეგაც ღრმად ამოვისუნთქე და კედელს მივეყრდენი.

-აბა აბა აბაა! აქ ვინ გვესტუმრაო?
_ლოთმა კაცმა ეშმაკური ღიმილით დაიწყო შემთან მოახლოვება.