იცოდე ჩემი ხარ!

არ ვიცი...

Taehyung's pov

-ადექი პატარავ...

-გ..გთთხოოოვ წადიი მარტო დამტოვე! ვერ გიყურებ! აღარ შემიძლია... გგთხოოვ წადიი...

რადგანაც ტირილი დაიწყო გადავწყვიტე რომ ხმა აღარ ამომეღო, ავდექი ჩავიცვი და წავედი.

როცა სახურავიდან ჩამოვედი დერეფნის დასაწყისში დავდექი და ქუქის დაველოდე.

*ქუქი ჩამოვიდა*

-შშ..ენ აქ რას აკეთებ?

-უიი მოხვედი პატარავ?! ვერ შეგამჩნიე
ვუთხარი და ჩავიღიმე

-კ..კი და შენ აქ რატომ ხარ?

-შენ გელოდებოდი წამოდი გაკვეთილზე თორემ დავაგვიანებთ ისედაც ერთი გაკვეთილი გავაცდინეთ

-...

წავედით.
გაკვეთულები დამთავრდა.

-ჯონქუქ!

-გისმენ

-წამო დღეს ერთად წავიდეთ

-ამმ... არ ვიცი...

-ერთი გზა გვაქვს, წამო წამო!

ვუთხარი, ხელი ჩავჭიდე და წავიყვანე.

Jungkook's pov

ხელი ჩამკიდა და გარეთ გამიყვანა, ასე ვაგრძელებდით გზას. შემდეგ მის სახეს შევხედე და ბრწყინვალე ღიმილი შევნიშნე, ბედნიერად მიაბიჯებდა როდესაც დავფიქრდი და გავაანალიზე რომ მას ხელი კიდევ ეკიდა ჩემს ხელზე დავხედე და ცოტა არ იყო შემრცხვა კიდეც.

სკოლიდან გამოდის ორი ბიჭი...
ხელიხელ ჩაკიდებული...
არ ვიცი ამაზე რა უნდა ვიფიქრო... ან ხალხი რას იფიქრებს?...
მას ისევ ავხედე და ჩემს გრძნობებს დავუფიქრდი...
თითქოს... მუცელში... არაა... ეს ხომ შეუძლებელია... ის ბიჭია! ამაზე საერთოდ როგორ ვფიქრობ? ჯანდაბა ეს მაცდური!

-ჯონქუქ!

-გისმენ

-დღეს საღამოს რესტორანში მკვდივარ მეგობართან ერთად და წამოხვალ?

-ამ.. არ ვიცი

-შენ ოდესმე რაიმე იცი? წანოხვალ! ამჯერად აღარ გეკითხები!

***************************
გაგრძელება იქნება💘