იცოდე ჩემი ხარ!

აქ და ახლა

Jungkook's pov

-ჰეიი!
შენი აზრით რას აკეთებ?

მითხრა და გავშეშდი, მაშინვე გავიყინე

-რ..რა მოხდა?

-დღეს!

-ამმ... რაა დღეს?

-აქ და ახლავე!

-ვერ ვხვდები

-დედაშენის მკურნალობას რომ შევწყვიტავ მერე მიხვდები ალბათ ხო?

ეხლა კი ზუსტად ვიცოდი რაც უნდოდა...

მან ბიჭებს ხელით ანიშნა რომ გასულიყვნენ

-მიხვდი?

-კ..კი

-კარგია! ჭკვიანი ბიჭი ხარ! მაშინ ეხლა ისიც გეცოდინება ამისთვის რა უნდა გააკეთო,
არა?

ხმა აღარ ამომიღია მასთან მივედი და შარვლის შეხსნა დავიწყე

-ღმერთოო რა საყვარელი ხარ როცა გეშინია ნეტავ იცოდეე

მან მოხრილი თითი ნიკაპის ქვევითან მომადო და თავი ზემოთ ამაწევინა

-შენ რაა...
ტირი?

-ა..არ..რა უბ..რალოდ თვალში რა..რაღაც ჩამ.მივარდა...

ამის შემდეგ წამოდგა და მეც წამომაყენა, ამის შემდეგ კი შარვალი შეიხსნა

-აბა პატარავ, იცი ამ დროს რას აკეთებენ?

-...

-ჰმმ... შენი პასუხი არასწორია

ტუჩებზე მკოცნიდა რის შემდეგაც ჩაკუზვა მაიძულა და მეც დავემორჩილე როგორც მონა რადგანაც არჩევანი არ მქონდა... ჩემი ოჯახის ბედი ამ არარაობის ხელში იყო.

-რას აპირებ ეხლა?

-ა.ა.რ..რ ვიცი

-შე სულელო პირი გააღე!
ეხლა კი ჩაიდე!
რთულია? დაიწყე მოძრაობა!...
ღმერთოო არა! ასე არ გამოვა!

ხელით ძირს დამაგდო და ჩემს ზემოთ მოექცა, მაისური გაიხადა, მეც გამხადა და ჩემში სწრაფად შემოვიდა, მე რადგანაც არ ველოდი ასეთ სისწრაფეს, თანაც მიუჩვეველი ვიყავი მის ზომას კვნესა წამომცდა

-ა..ააჰჰ

-ჰმმ.. მომწონს ეს ხმები პატარავ! განაგრძე

სულაც არ მიხაროდა ის ფაქტი რომ მას ამით სიამოვნებას ვანიჭებდი ამიტომაც ვცდილობდი რომ ხმა არ ამომეღო და კვნესისგან თავი მაქსიმალურად შემეკავებინა
და ამიტომაცც პირზე ხელი მოვიკიდე და შევეცადე თითოეული ბგერის ჩახრჩობას.

-ჰმმ.. რა ხდება პატარავ? ნუთუ აღარ გსიამოვნებს?

თქვა და შემოსვლა უფრო გააღრმავა, ტემპსაც აუჩქარა და კითხვებსაც აღარ მისვავდა

-აააჰ! ა.ა..ა..ჰჰ..ჰ აა..ჰჰ..ჰ

-აი ეს მესმის! ანგელოზი ხარ!

-ააჰ..აჰ..ა.აა.აა.ჰჰ.. აააჰ...

-ცოტაც მოითმინე...

............
რაღაც დროის შემდეგ ორივე ათავებს და გაშოტილნი გდიან.

ამასობაში ზარიც დაირეკა.

********************
გაგრძელება იქნება💘