Benimle yalnız kaldığı ilk anda hesap soracağını sanırken o bambaşka bir şey yaptı. Uzandı, tek seferde kendine çekti beni. Göğsüne sığmamı sağlarken yüreğini yüreğime geçirmek istercesine sıkıca sarıldı. Kanlı ellerim havada kalırken hasreti olduğu...
Her zamanki gibi sizi çokça özledim ben. Güzel bir hasret giderelim diye de uzun bir bölümle geldimm 😍
Ayrıca birçoğunuzun bildiği gibi her bölümde finale daha yaklaşıyoruz. Bu yüzden finale birer adım daha attığımız bu bölümler benim için çok önemli. Bu yüzden satır arası yorumlarınızı, beğenilerinizi bekliyorum. Sosyal medya hesaplarımda da ayrı bir özenle takip edeceğimm 🫶
Hepinizi kocaman öpüyorum. Keyifli okumalar!
"Bir tabut düşün; içinde ben, içimde bir sen..."
Cahit Zarifoğlu
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Abi ağaç ev yanıyor. Yenge..." Soluk soluğa kalan sesi titredi. "Yenge içeride abi!"
Tam bu sese karıştı siren sesleri. Sanki bütün renkler soldu o an. Bütün sesler sustu, bütün her şey durdu.
Keskin bir korku, Kadir'in ayak ucuna düştü.
Kaybetme korkusu...
🕊️
YAZARDAN
Medyora, her sene hiç şaşmadan kutlanırdı Fırtına'da. Çok uzun yıllar öncesine dayanan bir gelenekti ve şüphesiz ki herkes yılın o gününü iple çekerdi. Çünkü genelde iki aile tarafından düzenlenen bu şenlik öyle eğlenceli, öyle keyifli geçerdi ki herkes bir hevesle sabahın erken vaktinde kalkarken bulurdu kendini.
'Medi' umut demekti lazcada. 'Ora' ise zaman. 'Umut zamanı' diye baharın gelişini kutladıkları bugüne herkes gibi Kadir'de çocukluğundan aşinaydı tabii. Hatta babası bizzat ilgilendiği için herkesten çok daha fazla alakadardı.
O yıl da değişmemişti düzen. Hatta babasının adım adım geri çekilmesiyle birlikte bu sefer şenlikle o ilgilenmişti. İlk kez bu denli bir yoğunlukla alanın her yerinde dolaşmış, Medyora'nın her anını tam anlamıyla yaşamıştı.
İlk kez o gün görmüştü Mihre'yi.
Küçük bir kız çocuğuyla ilgileniyordu. Omuzlarının altında biten, dalgalar halinde dökülen kahverengi saçları vardı. Saçının sağ tarafını inci bir tokayla toplamış, bembeyaz tenini açığa sunmuştu. Asıl nefesini kesen ise güldüğü anda yanağında beliren o gamzeler olmuştu. O gamzeler, kocaman gözler...
