ချောက်နက်လေးနှင့် နေထိုင်ခြင်း

1.1 - Little Monster

အပိုင်း ၁ ။ ။ မကောင်းဆိုးဝါးလေး

တောက်ပသည့် လမင်းကြီး၏ အလင်းရောင်သည်ကား တစ်ခဏအတွင်း လင်းလက်လို့လာပြီး သစ်တောထဲမှ တိုက်ခတ်လာသော လေများက အေးစိမ့်နေပေ၏။

ကျိုးတိုးကျဲတဲပေါက်ရောက်နေသည့် သစ်ပင်အရိပ်များ ဝန်းရံနေပါသည့် ကျောက်တုံးတစ်ခုပေါ်တွင် လူတစ်ယောက်သည် တစ်ကိုယ်လုံးတွင် သွေးများဖုံးလွှမ်း၍ လဲကျလို့နေပေသည်။ သူ၏ ပါးပြင်နှင့် လည်ပင်းတို့တွင် အလင်းဖောက်၍အရည်လည်သော ရေကြည်ဖုများနှင့် ပြည့်နှက်နေကာ အင်းဆက်ပိုးမွှားများကဲ့သို့သော အရိပ်အယောင်များက ထိုအရည်ကြည်ဖုများထဲတွင် လူးလွန့်ကူးခတ်နေကြ၏။ ထိုလူသည် သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ စကားပြောနိုင်ဖို့အရေး ရုန်းကန် လှုပ်ရှားလျက် "မင်း...မင်း..."

ရှီယွမ် အချိန်တစ်ခဏလောက် ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး ဓါတ်မီးကို ဘေးသို့ပစ်ချလိုက်ကာ ထိုလူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖို့ ပြေးသွားလိုက်၏။

ထိုလူ၏ လက်များ အေးစက်နေပုံမှာ လူသေတစ်ယောက်ကဲ့သို့ပင်ဖြစ်နေပြီး နာကျင်မှုအလုံးစုံတို့ကြောင့် တသိမ့်သိမ့်တုန်ယင်နေသည်။ ရှီယွမ်သည် ခေါင်းကိုငုံ့ကိုင်းကာ ထိုလူ၏ နှုတ်ခမ်းများပေါ်သို့ သူ၏နားရွက်ကို ဖိကပ်ထားလိုက်ပြီး "မင်း ဘာပြောချင်လို့လဲ? ငါ ရှိတယ်၊ ငါ ရှိတယ်"

ထိုလူက အသံပြုလိုက်သော်ငြား ရှီယွမ် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မကြားလိုက်ရပေ။ "ခင်ဗျား ဘာပြောလိုက်တာလဲ? ခင်ဗျား ရေလိုချင်လို့လား၊ အစားအစာလိုချင်လို့လား? ငါ့မှာ အဲ့ဒါတွေအကုန်ရှိတယ်"

ရှီယွမ် သူ့ကျောပိုးအိတ်လေးကို ချလိုက်ပြီး လျှင်လျှင်မြန်မြန်ဖြင့် ရှာဖွေနေလေသည်၊ သို့ပေမယ့် ထိုလူက ရုတ်ချည်း ထ၍ထိုင်ကာ ရှီယွမ်၏ လက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲကိုင်၍ ဒေါသစိတ် အပြည့်ခြုံလွှမ်းနေပါသည့် သွေးထွက်သံယိုဖြစ်နေသော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်လာကာ "မင်း ငါ့ကို လိမ်ခဲ့တာပဲ... မင်းလည်းပဲ သောက်ကျိုးနည်း မကောင်းဆိုးဝါးပဲ!"

ထိုလူ၏ အသံများသည် ရုတ်တရက်ပင် ရပ်တန့်လို့သွား၏။

မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်နေလျက်နှင့်ပင် ထိုလူ သေဆုံးသွားတော့သည်။