უხმო ქუჩა

instagram.

-ვა გოგოშკებოოო. აქამდე სად იყავით?-იკითხა გუგამ.

-მანდატურს ველოდებოდით-გაიცინა მარიამმა.

გუგამ  ნენე და ბიჭები ერთმანეთს გააცნო და შემდეგ  უფრი შევიწროვდნენ რომ გოგონებიც დამსხდარიყვნენ.

-დათვები ხართ თუ რა არის 7 ადამიანის ადგილას რომ ზიხართ-დაიწიწუნა მარიამმა როცა მისი ძმისა და თორნიკეს შუაში ძლივს ჩაეკვეჭა. ხოლო ნენე ალექსანდრესა და ფანჯრის შუაში.

თითქმის 1 საათი ილაპარაკეს  ნენე ბიჭებს დაუახლოვდა და უფრო დაუმეგობრდა.
შემდეგ კი ყველა მოითენთნენ და მიეძინთ. 
  მხოლოდ ნენე და ალექსანდრე დარჩნენ ფხიზლად.

-აქამდე არ შემიმჩნვიხარ-დაიწყო ალექსანდრემ საუბარი და ამ დილით ნენე გაახსენდა აივანზე.

-რავი თითქმის არ გამოვსულვარ სახლიდან-მხრები აიჩეჩა ნენემ  ალექსანდრეს გახედა.

და მის ცისფერ თუ ნაცრისფერ  თვალებში ჩაიკარგა.
ალექსანდრემ კი ნენეს ყავისფერი თვალების შესწავლა დაიწყო თითქოს ჩვეულებრივი ყავისფერი თვალები ჰქონდა მაგრამ იყო რაღაც განსხვავებული. რაც ბიჭს ძალიან იზიდავდა.

ნენემ ისევ იგრძნო რაღაც უცნაური მუცელში მაგრამ ისევ დააიგნირა. ალბათ იმიტომ რო ეს აქამდე არ განუცდია.

ალექსანდრესა და მის შორის ძალიან ვიწრო ადგილი იყო თითქმის ცხვირით ეხებოდნენ ერთმანეთს.

-ადამიანზე მიშტერება უზრდელობაა-დაიწყო ალექსანდრემ და გოგოს თვალებიდან ტუჩებზე გადაიტანა ყურადღებარას არ გაიღებდა რომ ახლა ეს შეძლებდა და გოგონასთვის ეკოცნა  თითქოს ნენე რაღაცას უკეთებდა ბიჭს. აჯოდივებდა, და მისკენ იზიდავდა. ასე ადვილად და უეცრად არასდროს მოწონებია გოგო ალექსანდრეს.

მერე კი თავის თავს გაუწყრა რა აღგზნებული  თინეიჯერივით ფიქრობო.

- მაგას შენ არ უნდა მეუბნებოდე-უპასუხა ნენემ და თვალები ფანჯარას მიაპყრო.