Aşk Kaç Beden Giyer (BxB)

Ayrılık Sancıları

Alarmı 3 kez erteledikten sonra mecburen yataktan çıktı. İş hayatı da en az Sarp kadar acımasızdı, ruh haliniz nasıl olursa olsun sorumluluklarınız sizi beklerdi.

Sabaha kadar oturup odasındaki pencerenin kenarında sigara içmişti Kayra. Babasına yakalanabilirdi;ama umurunda bile değildi.

İnsanların tepkileri umrunda değildi artık. Ne gerçek,ne değil,kim samimi,kim aşık,kim yalancı her şey birbirine girmişti zaten.

Aslında sadece aşık olan belliydi: kendisi.
Sarp'a tüm kızgınlığına rağmen deli gibi aşıktı. Çok özlüyordu, özleyecekti de çocuğu. Daha doyamamışlardı bile birbirlerine, hoş doymak mümkün değildi ki o anlara.

Birlikte geçirdikleri sayılı günler vardı ve şimdi hepsi geride kalmıştı.

Ablası konuşurken duyduğu kadarıyla Ankara'ya dönmüştü bile çocuk. Belki de böylesi daha iyiydi ikisi için de.

Birbirini seven iki insanın ayrılığının nesi iyi olurdu ki? Kendini kandırmayı bırakmalıydı.

Sigaradan kaynaklı leş bir ağız tadı ve nefesle güne başlamıştı. Önce banyoya girerek bir duş aldı, su sesinin kamuflajından faydalanıp duş altında biraz daha ağlamak da iyi bir başlangıçtı gün için.

Sigara kokusunu çıkarmak bahanesiyle hırsını fırçaladığı dişlerinden çıkardı. Sarpın tadını da böylece silebilseydi keşke. Her anı aklındaydı öpüşmelerinin, çocuğun güzel dudaklarının. Bir daha yaşanmayacağını kabul etmeliydi.

Dolabından rastgele giysiler seçti. Saatini komodinin üzerinden alarak koluna taktı. Parfümünden her zamankinden birkaç fıs fazla sıkmak, Emin Beyin sigara radarlarına karşı nafile bir önlemdi ama şansını denedi Kayra.

Kahvaltı masasına geldiğinde annesinin bakışlarını üzerinde hissetti.Anne yüreği bir şeyler seziyordu elbette. Acısını görebiliyor muydu ve buna sebep olmaktan pişman olur muydı o bilinmezdi işte.

Mide bulantısına rağmen güçlükle birkaç lokma yedi.

"Kayracığım beni de hastaneye bırakır mısın" dedi annesi

Kendiyle başbaşa kalmayı tercih etse de annesini karşı gelmek istemedi. Zaten Burcu konusu hariç kadını hiç karşısına almamıştı ki.

"Tabi önceden inip klimayı çalıştırayım anne" dedi. Yol boyu oğlunun ağzını arama imkanını kazandığı için mutluydu Aynur Hanım.

"Çok bekletmedim değil mi oğlum" dedi kadın çantası kucağında yan koltuğa yerleşti. Çok şık görünüyordu."

"Şikayetim yok;ama kendi arabanı niye almadın anne" diye sordu Kayra

" Nasıl olsa aynı yere gidiyoruz yakıt fiyatları da malum oğlum"

"Tasarrufa geçtik annecim hayırdır?"

"Oğluşum düğün masrafları falan derken açıldık tabi, hayat şartları da malum. Daha senin düğünün var"

"Ne düğünü ya. Aday bile yokken panik yapma annem" dedi hayalkırıklığıyla

" Oğlum kızıyorsun ama Bur.."

"Sakın devam etme anne sakın"

"Bir şey demedim Kayracım hemen sinirlenme"

"Burcuyla konuştum olmayacağını söyledim. Onun da niyeti yokmuş zaten. Başkasını seviyorum dedim"

"Kırılmasın diye herhalde" diye oğluna baktı kadın şüpheyle.

"Hayır sevdiğim biri var"

" Benim niye haberim yok" diye safa yattı Aynur Hanım

"Çünkü yeniydi ilişkimiz" sesi titriyordu çocuğun.içinin özlemle dolduğunu hissetti.

" neden mutsuzsun böyle peki? Aşık olan insan yüzü değil bu Kayracım"

"Ayrıldı benden"

"Ah çok üzüldüm seni kaybedenin kendi aptallığı oğlum üzülme.

"Anne kim diye bile sormadın biliyorsun değil mi Sarp'ı" dedi Kayra şüpheyle

" Şey yani anladım bir şeyler tabi ama ciddi olduğunu bilmiyordum. bütün kararlarında yanındayım biliyorsun. Karşıma beraber çıksaydınız da desteğimi görürdünüz."

" çıkamadık işte. Sağol annem"

"Üzülme Kayracım gençsin daha kimler çıkacak karşına. Evet lisedeki beğenini umutmamışsın heves etmişsin. İmkansızlığı güzel geldi belki de; ama sonuçta yine seni üzen olmuş bak" dedi anlayışlı bir tonda.

" Onun da sebepleri var" diye fısıldadı ama söyleyemedi çocuk.

Hastanenin kapalı otoparkına girip arabayı park ettikten sonra, asansörlere yöneldiler ayrılırlarken annesine sırdaşlığı için teşekkür etti Kayra.