PAGOD AT PANGARAP

4 0 0
                                    

Sa gabi, kung ako'y mag-isa, 
Nararamdaman ko ang bawat hampas ng hangin sa mukha. 
"Pagod na," bulong ko sa sarili, 
Sa bawat hakbang sa mundong puno ng pag-amin.

Hindi lang katawan ang nanghihina, 
Emosyon ko rin, tila ba sa ihip ng hangin napapaligiran. 
Hirap itong buhay, hindi lang sa mga sugatang pisikal, 
Kundi sa bawat pusong namamaga sa emosyonal.

Sa mundong ito, sa bawat pagluha, 
Nahulog ang mga pangarap, na tila bituin sa kalangitan. 
Ako'y nangarap, ng isang tahimik at malayang daigdig, 
Ngunit, paano?

Gusto kong magpahinga, lumisan sa mundo ng realidad, 
Pero hindi ako sumusuko, alam ko may dahilan pa. 
Mga pangarap, mga naisin, mga bituin na aking tinitignan, 
Iyon ang dahilan kung bakit ako patuloy na lumalaban.

Kahit na ang mundo ay parang malupit, 
Ang mga pangarap ko ay siyang nagiging ilaw sa dilim. 
Kaya't ako'y magpapatuloy, hindi para sa sarili, 
Kundi para sa mga pangarap na nais kong makamtan sa aking paglalakbay.

Serendipity's Script: Unveiling the Canvas of Random ThoughtsWhere stories live. Discover now