Broken~jaywon

3.8

"Ya sen gerizekalı mısın, dağın küçüğü ova değil ki"

"Ya ne biliyim ben geç işte.'

Karşımda birbirine bağırarak kelimeyi anlatmaya çalışan sunghoon ile jake kahkaha atmama sebep olurken diğer yanımda sunoo ve niki o ikisini nasıl geçecekleri hakkında tartışıyorlardı.

Bizim dışımızda Beomgyu ve Taehyun da gelmişti bu yüzden Jake ile Sunghoon dışında hepimiz çift olduğumuzdan o ikisi birlikte olmuştu ve tabu oynamaya başlamıştık.

İşin saçma tarafı hepimizden daha iyi olmalarıydı.

"Bak bak şimdi ben sana ne diyordum sürekli?"

"Isırgan"

"Hayır hayır diğeri"

"Mal"

"Lan Hayır, hatta sen baya kızıyordun"

"Lavuk"

"Tamam, yemek yap onu"

"Tavuk"

"Doğru"

"Garip bir anlaşma şekilleri var" dedi Jay kulağıma fisildarcasina.

"Hemde ne garip."

"Bak bak" dedi Sunghoon büyük bir ozguvenle. "Sana ishalim diye yalan attığım gün saklandığım kafenin adı neydi?"

"Luna"

"Doğru"

Kaşlarımı çatarken Sunoo ile göz göze geldik ve bana mal bunlar dercesine bir bakış atıp önüne döndü.

"Tamam jake sen nerelisin?"

"Kore"

"Aman nerde büyüdün işte?"

"He avusturalya"

"Tamam ne var orada hayvan?"

"Kanguru"

"Süre bitti." Diye bağırarak araya giren Niki ile Sunghoon ezikleyici bakışlar atamaya başladı.

"Kusura bakmayın da siz bizi bok geçersiniz"

"Önceki tur geçtik?" Dedi Niki de meydan okurcasına.

"Bana bak satranç tahtası kafalı sen benim tırnağım bile olamazsın"

Tartışmalarını izlerken huzur içinde kurabiyemi kemirdim. Şu anda aşırı derecede egleniyordum ve bu çok garipti.

Çünkü şu anda bu evin içinde olan herkesi yakından tanıma fırsatı elde etmiştim ve onları bir arada göreceğimi hiç düşünmemiştim.

Düşünmediğim diğer bir şey ise Niki'yi ve diğerlerini asla afedemeyecek olmamdı, oysa şu anda aynı evde birlikte oyun oynuyor ve güzel zaman geçiriyorduk.

Bazen karşılaştığımız zorluklar iyi sonuçlara yol açabiliyordu. Ailem ve yaşadıklarım hepsi bazen kaldıramayacağımı düşündüğüm ve büyük ihtimalle Jay ve diğerleri yanımda olmasa kaldıramayacağım zor şeylerdi ama sonucunda bana arkadaşımı geri kazandırmıştı.

Zor yoldan olmuştu ama olmuştu.

Belki yıllar öncesinde olduğumuz kadar samimi değildik ama o benim ilk arkadaşımdı ve yeri hep ayrı olmuştu. O yüzden birbirimize bu kadar kırılıp cephe almıştık çünkü insan hep en sevdiğine en çok kırılırdı.

Diğer bir yandan Jay girmişti hayatıma ve bugüne kadar tanıdığım hiç bir insana benzemiyordu. Onu ilk gordugum an hissetmiştim bunu. Zaten hassas ve duyarlı olan kalbi konu ben olunca iki katına çıkıyordu. Bana değer veriyordu, belki benim ona verdiğimden de fazla ve bana bunu her zaman çok güzel hissettiriyordu.