ᴄᴜᴀᴛʀᴏ

17 5 22
                                    

Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.

. . .

Dominic Bennett;

Tomé una gran exhalación antes de soltarla a la vez que le daba un fuerte golpe al saco de boxeo. Intentaba liberar todo el estrés y la ira acumulada. El boxeo me ayudaba a no tener que pensar demasiado.

No recordaba cuánto tiempo llevaba dándole golpes al saco. Sentía la piel caliente alrededor de los nudillos, el corazón acelerado, las extremidades me pesaban y mi cuerpo estaba lleno de sudor.

Cada vez me costaba respirar más.

Le aticé otro puñetazo al saco. Otro más. Sentía los nudillos arder bajo las cintas. La mandíbula me dolía de tanto apretar los dientes.

La música que salía de mi teléfono era tan alta que rebotaba en las paredes del gimnasio.

Cuando sentí que ya era suficiente por hoy, apague la música y recogí todo.

Me pasé la pequeña toalla que traía por la cara para retirar el exceso de sudor, antes de colocarla alrededor del cuello y hombros.

Algo comenzó a vibrar en mi bolsillo trasero. Era mi teléfono móvil.

━━━━¿Aló? —dije mientras lo descolgaba.

━━━━Dominic, soy yo —escuché la voz de papá—. Tienes que ir lo más rápido posible. James está en el hospital, al parecer le han pegado un par de tiros- rió.

¿Que le causaba tanta gracia?

━━━━¿Porqué no puedes ir tú? ¿Dónde estás? —pregunté pero no obtuve respuesta alguna—. Está bien, en treinta minutos estoy allí.

Caminé hasta la recepción.

━━━━Adiós Candace —me despedí.

━━━━Hasta mañana, Dominic.

El hospital estaba a más de veinte minutos caminando y ya había perdido al menos diez en salir del gimnasio.

Aceleré mi paso, aún quedaban un par de calles hasta llegar allí.

Mi teléfono comenzó a sonar de nuevo.

Era papá.

━━━━¿Dominic, te queda mucho? —me preguntó.

━━━━No, ya casi llego —mentí.

━━━━Date prisa, la policía está empezando a hacer preguntas, y te necesita —dijo—. Tú siempre has sido mucho más listo que ellos.

Reí.

Cuando papá colgó, guardé el teléfono de nuevo en el bolsillo trasero y comencé a correr lo más rápido posible a el hospital.

Tenía que llegar enseguida o seguro que alguno de ellos se iba a ir de la lengua y nos joderíamos todos.

Cuando llegué al hospital caminé hasta la zona de recepción.

━━━━Disculpe, bella dama —le dije a la viejecita que se encontraba detrás del mostrador—. ¿Me podría decir cual es la habitación en la que se encuentra James García?

━━━━Esa información es confidencial, nadie puede pasar a ver un paciente excepto horas de visitas —dijo seria—. Y las visitas terminaron hace quince minutos.

Mierda.

Ahora tendría que entrar de otra forma, y averiguar en la habitación en la que James se encontraba.

Llamé a papá.

━━━━¿Dominic ya estas en el hospital? —preguntó papá, unos gritos y disparos se escuchaban detrás de él.

━━━━Si, pero la de recepción no me deja pasar —le explico—. Resulta que el horario de visitas terminó hace unos minutos...

━━━━Está en la habitación 403, corre hasta allí, yo me ocupo del resto —dijo rápido—. Adiós, hijo, te debo colgar.

Hice caso a lo que papá dijo y corrí hasta la habitación donde James y Marcus estaban.

La señora de recepción me gritaba, pero la ignoré.

━━━━Ya llegué a salvarlos —bromeé—. ¿Y la policía?

━━━━Ya era hora... —dijo Marcus aliviado—. Han ido a por un café.

Asentí con la cabeza.

. . .

¡Ya van cuatro partes publicadas!

¿Qué les está pareciendo por el momento? ¿Les gusta?

¿Quién prefieren que narre? ¿Bella? ¿Dominic? ¿O ambos? <3

¿Quién prefieren que narre? ¿Bella? ¿Dominic? ¿O ambos? <3

Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
To już koniec opublikowanych części.

⏰ Ostatnio Aktualizowane: Sep 06, 2023 ⏰

Dodaj to dzieło do Biblioteki, aby dostawać powiadomienia o nowych częściach!

ᴄʀᴜᴇʟOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz