Don't leave me

Acı

Mahkeme günü gelmişti bile ve hakimin ne cezası vereceklerini merak ediyorlardı.

-Cezanızı açıklıyorum. Hepiniz 10 yıl hapis cezasına çarptırıyorum.

-10 yıl... ömrümün yarısı gibi hissettiriyor.

-Polisler memurları hadi mahkumları arabaya bindirin ve götürün.

-Peki savcı hanım.

-Polis bey adın suho demi.

-Evet mahkum hyunjin.

-Sizden bir iyilik isteyebilir miyiz?

-Nasıl bir iyilik?

*anlatır*

-Tamam 1 hafta sonra gelirim ve iyiliğinizi gerçekleştiririm olur mu?

-Olur sağol polis suho.

Hapishaneye geldiler. Hapisanedeki herkes onları tanıyordu ve sanki onları tebrik ediyormuş gibi bakıyorlardı.

-Neden bize öyle bakıyorsunuz.

-5 yıl boyunca yakalanmadınız ve hepimiz tüm mahkumlar sizlerin hayranı.

-5 yölıl boyunca yakalanmadık diye mi?

-Evet 5 yıl bir para aklayan birinin yakalanmaması için çok uzun bir süre. Bunu başaran galiba tek çete sizsiniz.

-Sağolun ama nolur bu konuyu kapatın. Bu konuyu konuşmak hepimizin sinirini bozuyor.

-Hay hay ne derseniz.

-Hey sizce bizi affederler mi?

-Umarım yoksa hapisten değil vicdan azabından ölücem.

-Merak etmeyin biraz dahi onları taniyorsam affederler.

-Ya etmezlerse.

-Edecekler merak etmeyin.

-Peki sana güveniyoruz minho.

-Bu arada bana ne olursa olsun güvendiğiniz için sağolun.

-Minho tabiki güvenicez birbirimize güvenmeyeceksek kime güvencez lütfen.

-Ulan benim şebeklerim sizi seviyorum.

-Biz de lan minho birbirimizden başkamız da yok zaten.

-Olamaz da!

1 hafta boyunca onlar için çok zor geçti. Ne yemek yiyorlar,ne bahçeye çıkıyorlar. Sadece yan yana olan koğuşlarında yatıp duruyorlardı.

-Minho,changbin, seungmin ve hyunjin sizle görüşmek isteyen biri var gelin benimle.

-Polis suho.

-1 haftanız nasıldı bari kaynaştınız mı?

-Ne demezsin. Bu arada bu iyiliğin için çok minnettarız.

-Ne demek sonuçta bunu kabul etmezsem ben de acı çekerdim.

-Al Polis suho.

-Ben size sonra cevabını da söylerim.

-Yine teşekkürler.

*suho gider*

Suho
Chan evinizin önündeyim aşağı gel.

Chan
Neden?

Suho
gel işte sorgulama.

Chan
Peki geliyorum.

-Noldu suho bey.

-Bu mektubu size hapisten gönderdiler okuyun.

-Hapisten mi?

-Evet sizi ne kadar seviyorlarsa mektup gönderdiler.

-Tamam sağol suho.

-Ne demek.

-Çocuklar!!!

-Ne var Chan.

-Bize hapisten mektup geldi.

-Hapis mi? Yoksa...

-Evet. Okuyalım.

"Merhaba hepinizden özür diliyoruz. Biliyoruz sizi bunca zaman kullandık ama sizi gerçekten sevdik. Sizi ilk baştan bu işe katmamalıydık. Bizim yüzümüzden han ve felix yaralandı. Bunun olmasını hiç istemezdik. Bizi affedin sizi zorlamıyoruz ama eğer bizi affetmezseniz ölürüz. Ben sincapımın o güzel kokusunu,
Ben de bebeğim öpülesi o dudakların,ben çillin bir insana bu kadar yakıştığını bilemezdim, ben ise güzel gözlümü çok ama çok özleyeceğim. Bizi affedin siz bizim nefesimiz gibiydiniz. Yanınızdayken yaşayabiliyorduk. Siz şimdi bizimle değilsiniz ya ne yemek yiyebiliyoruz, ne konuşabiliyoruz. Acı çekiyoruz. Lütfen acımızı hafifletin. Bizim mükemmel 4 meleğimiz.
Sevgilerle size aşık olan 4 deli adam."

-Bu mektup beni ağlatacak.

-Lütfen kabul edinde onları görmeye gidelim . Böyle onları affedemeyiz.

-Bencede gidelim.

Hapishaneye geldikleri an içlerine kelebekler dolmuştu ama bu kelebekler onları içten içe yiyordu. Sonunda görüşme odasına girdiler ve beklemeye başladılar.

-Hey neden geldiniz buraya Polise cevabınızı söyleye bilirdiniz.

-Burda söylemek Bizim içinde sizin içinde en iyisi.

-Sizi affediyoruz. 

-Birde bizim yüzümüzden acı çekmenizi istemiyoruz.

-Tanrım. Çok teşekkür ederiz. Bizi affetmeniz o kadar iyi hissettiriyor ki.

-Mahkumlar süre doldu!

-Gitmemiz gerek hoşça kalın.

-Tekrar görüşücez eminiz.

SON