İSMİ LAZIM DEĞİL

18. Bölüm ŞÜPHE

Sonunda evimize geldik. Evet 'EVİMİZ'
Kapıdan içeriye girdiğim gibi Zeynep boynuma atladı.

"Adaaaa çok özledim seni"

Bende ona sarılıp;

"Bende seni çok özledim Zeynepp"

Zeynep baştan aşağıya kaşlarını çatarak beni süzmeye başladı.

"Ada...üzerinde neden kan var?"

Ateş'e döndüm.

"Ne cevap vereceğimi bilmiyorum oyüzden bu soruyu sana yöneltiyorum"

Zeynep ne olduğunu anlamaya çalışır gibi bir bana birde Ateş'e bakıp duruyordu.

"Sevgili karıcığımın, psikolat olduğunu öğrendim. Devamını anlatmak istemiyorum. Sende sorma Zeynep. Hadi git işinin başına"

Zeynep daha fazla bir şey demeden yanımızdan ayrıldı.

"Nasıl isterseniz Ateş bey"

Ateş beni kolunun altına alarak koltuğa oturttu. Kafamı göğsüne yasladı.

"Kokunu çok özlemişim..."

Dediği şeye kıkırdadım.

"Bende çok özlemişim. İnsan sevdiğinin değerini kaybettikten sonra daha iyi anlıyormuş."

Yüzüme baktı

"Yaa öyle mi?

"Öylee"

Dudaklarıma bakıp, dudağını yaladı. Yavaşça bana yaklaşmaya başladı. Kalbim çok hızlı bir şekilde atıyordu, şimdiden sıcak basmıştı. Öptüğünde karşılık mı versem acaba? Verirsem çok mu meyilli gibi gözükürüm? Ada saçmalama! Bugün adamı bir sürü insanın içinde gizlice elinle boşalttın ve sen şuan öpüşmekten mi çekiniyorsun?! Tam dudaklarımız birleşicekken Ahmet kapıyı hızlıca açtı.

"ABİ!"

Ateş sinirle derin bir nefes verdi.

"ZAMANLAMANI SİKEYİM AHMET! ÖNEMLİ BİR ŞEY DEĞİLSE ÖLÜMLERDEN ÖLÜM BEĞEN!"

Ahmet nefes mefeseydi. Belli ki önemli bir şey olmuş.

"Abi bizim leventte bulunan mekanımızı soymaya çalışmışlar. Ticaret yaptığımız eşyaları almaya çalışmışlar"

Ateş bir hışımla ayağa kalkıp Ahmetin yakasına yapıştı.

"ULAN ONLAR KİM Kİ BENİM MEKANIMI SOYMAYA ÇALIŞACAK! TANIMIYOR MU BU PİÇLER BENİ? HER İŞİ BEN HALLEDECEKSEM SİZ NE İŞE YARIYORSUNUZ LAN?!"

Ayağa kalkıp yavaşça Ateş'e yaklaşıp kollarını tutum. Parmak uçlarına çıkıp yanağına öpücük koydum.

"Sakin ol lütfen. Ahmet senin en sadık koruman, arkadaşın. Senin gözün arkada kalmasın rahatça git yapman gereken ne varsa yap. Zeynep ile bende alışverişe çıkacağız. Merak etme korumalarla birlikte çıkacağız"

Ateş ellerini Ahmetin yakasından çekip arkadaşını dönüp derin nefesler almaya başladı. Ahmet kulağıma eğilip 'allah razı olsun yenge' diye fısıldadı. Ateş'e çaktırmadan sessizce güldüm.

Ateş'i istediğim kadar engellemeye çalışayım yinede aklından geçen şeyleri yapacak. Oyüzden boşuna lütfen onlara zarar verme, bu işlerden uzak durmanı istiyorum ve benzeri cümleler kurmam bencillikten başka bir şey olmaz.

Onu hayatıma aldığımda az çok nasıl biri olduğunu, ne işleriyle uğraştığını biliyordum. Onu bu şekilde kabul ettiysem, şuan onu engellemeye hakkım var. Tabii çocuklarımız olursa işler değişebilir ama bunu söylemek için daha çok erken.