| AÇIKLAMA | |TAMAMLANDI|
"Başından beri bana bilerek mi yaklaştın?"
"...... evet."
"Düşmanın kızını seviyormuş gibi yapmak zor olmalı."
Annette, kraliyet soyundan geliyordu ve askeri bir generalin tek kızıydı.
İki yıl süren tutkulu bir aşkın ardınd...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ne oluyor be?
Annette bir bardak daha içmeyi düşündü ama gereksiz bir telaşla dikkatleri üzerine çekmek istemedi. Sonunda pes etti ve yine zamana katlanmak zorunda kaldı.
Birden podyumdan bir ah-ha sesi geldi. Sunucu sahnede elinde mikrofonla duruyordu. İnsanların bakışları öne doğru çekildi.
Annette bir an için sunucuya baktı, sonra ilgisizce pencereden dışarı baktı. Bir ara dışarıya belirgin bir karanlık çökmüştü.
İnsanlar sunucunun esprilerine kahkahalarla gülmeye başladı. Yemeklerin güzel olup olmadığını ve ziyafetten keyif alıp almadıklarını sorduktan sonra sadede geldi.
"Belen Hotel olarak bugün burada misafirlerimiz için çok özel bir kişiyi ağırladık. Temsilciniz bunun için çok çaba sarf etti."
Ardından insanların haykırışları geldi. O zaman bile Annette sadece pencereden dışarı baktı.
"Güzel bir sonbahar akşamına yakışır bir performans için, işte karşınızda Felix Kafka, Padania doğumlu muhteşem deha, klavye ustası!"
Annette'in vücudu sarsıldı. Yarı kapalı gözleri yavaş yavaş açıldı ve göz bebekleri titremeye başladı. Döndü ve alkışlarla birlikte podyuma çıkan adama bakmak için başını çevirdi.
Felix Kafka.
Dünyanın en prestijli Pricarlo Uluslararası Yarışması da dahil olmak üzere her türlü yarışmada birincilik kazanmış olağanüstü bir piyanistti.
Bir zamanlar Annette'in idolüydü.
Felix kalabalığı kibarca selamladıktan sonra piyanonun başına oturdu. Uzun bir nefes aldı ve verdi. Sonra kendi mükemmel dünyasına dalmış gibi gözlerini kapattı.
Yüzü bu dünyadaki hiçbir şeye benzemeyen dindar ve kutsal bir ifadeye sahipti. Sanki bu kocaman salonda sadece Felix ve piyano varmış gibiydi.
Gözlerini açan Felix saçlarını bir kez savurdu ve sol elini kaldırdı. Bir an havada asılı kalan parmakları yavaşça tuşların üzerine indi.
Annette tuşlara basılana ve ilk notalar duyulana kadar nefes alamadı.
Nocturne No. 2.
Düzgün melodi havada yayılarak ilerliyordu. Bir zamanlar Annette bu parçayı sayısız kez çalmıştı. Aradan neredeyse üç yıl geçmesine rağmen notaları canlı bir şekilde hatırlayabiliyordu.
