O gece Barlas Korkmaz, evinin önüne bırakılan pusetten habersiz bir şekilde önemli bir ihaleyi kazanmanın yorgunluğuyla arabasına binmiş ve evinin yolunu tutmuştu...
" Sakın durma Sare! İleride saklanabileceğimiz bir yer görüyorum. Yalvarırım biraz daha dayan!"
Benim için endişeleniyordu.
Yutkundum ve hızımı arttırdım. Ayıyla aramızda bayağı bir mesafe vardı. Bu da beni biraz olsun rahatlatıyordu.
Deniz'in bahsettiği yere vardığımızda, önce beni içeri soktu ve ardından da kendisi yanıma geldi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Şu tarz birşey düşünün, üstü biraz daha kapalı.)
Nefeslerimiz düzene girdiği sırada tepemizden gelen çalı sesleriyle ayının yakınımızda olduğunu anladım.
"Nefes bile alma." Diye fısıldadı kulağıma Deniz.
Kafamı sallayıp nefesimi tuttum.
Bir kaç saniye sonra sesler uzaklaştığında tuttuğum nefesimi geri bıraktım.
" Deniz biz şimdi ne yapacağız? "
Sıkıntıyla bir nefes verdi.
" Ayıdan kaçarken patika yolu kaybettik. Korkmanı istemem ama sanırım kaybolduk."
" Bittik biz." Dedim tedirgince.
Deniz'de yutkunup kafasını salladı.
" Ben özür dilerim Sare. Eğer kaçma fikrini ortaya atmasaydım-
Hızlıca lafını böldüm.
" Özür dilenecek birşey yok. Sen beni zorla yanında getirmedin ki? Ben istedim. Birimiz suçlu değiliz. İkimiz de kaçmakla hata yaptık."
" Öyle de." Devamını getirmeyip sustu ve sırtını taş duvara yasladı.
Başımı hafifçe dışarı çıkardığımda havanın kararmaya başladığını fark ettim.
" Deniz, hava kararmaya başlamış."
Elleriyle yüzünü sıvazladı.
" Buradan çıkmasak iyi olacak. Yolu bulmaya çalışsak bile karanlıkta daha da çok kayboluruz. Bir de o halde ayıyla karşılaşırsak ölürüz büyük ihtimalle. En iyisi burada saklanıp birilerinin bizi bulmasını beklemek."
Biz gerçekten bitmiştik.
Hava karardığında kurt ulumalarını duymaya başlamıştık. Her ne kadar kabul etmesemde deli gibi korkuyordum.
Deniz'e sımsıkı sarılmış birilerinin bizi bulmasını bekliyordum.
Babam beni bulurdu. Yani bulurdu dimi? Belki kaçtığımız için çok kızardı ama yine de bulurdu bizi. Baba ne olur çabuk bul bizi.
