MÜLTEFİT

3 'Karım'

"Beril Bilge, randevum yok ama.."

"Saygıner!"

Katta yankılanan ses cümlemi böldü.

"Beril Bilge Saygıner."

Ben şaşkınlığımı üzerimden atamadan yanıma varan beden elini belime yerleştirdi. Parmakları belimi kavrarken tenim karıncalandı, hadi ama teni tenime değmiyordu bile..

"Beril benim karım Elif, bir daha karımın bekletilip sorgulanmasını istemiyorum. Diğer arkadaşlarımıza da söylersin."

Karım..

"Tamam Evren bey." dedi kız mahçup bir şekilde.

Belimdeki eli beni yönlendirirken biraz ilerlediğimizde nihayet konuşma yetim geri gelmişti.

"Kızın kötü bir hareketi yoktu ben konuşsam hallederdim."

Bana bakmadan beni yürütmeye devam etti. Asansöre bindiğimizde yalnızdık. Ben asansörde kenardaki demire yaslandım. Üzerime doğru gelen Evren beni şaşırtırken sakin kalmaya çalıştım.

"Ne oldu?"

Ben tamamen demire yaslanırken o da üzerime eğilmişti. Bir elini yaslandığım yerin yanına bıraktı. Bu kadar yakın olmamıza gerek var mıydı cidden?

"Karım olduğunu bilsinler, zaten ben de çalışanıma kötü bir muamele yapmadım Beril." dedi fazla sesli konuşmadan.

Bunu söylemek için bu kadar yaklaşmasına anlam veremedim. Kokusu ciğerlerimi dolduruyordu. O kadar yakındık ki aldığım nefes onun verdiği nefesti. Bu hiç rahatsız hissettirmiyordu.

"Şirketten kimseyi düğünde istemeyen sendin."

Sadece buna gerek olmadığını söyleyip başından savmıştı. Zaten ben de üzerinde durmamıştım.

Kulağıma doğru eğildi, nefesi boynuma ve yüzüme doğru vuruyordu. Bu yakınlık bana hiç iyi gelmiyordu, nefesim daralırken yeniden derin bir nefes aldım. Omzunun üstünden tam karşımızda kalan aynaya baktığımda görünen görüntü hoşuma gitti.

"Güzel bir karım var, düğünde başkalarının ilgisini çekmesini istemedim."

Cümlesi bitmesine rağmen çekilmedi, nefesi boynumu ısıtmaya devam etti. İki elim yanımda boş boş sallanıyordu ve gergindim. Kalp atışlarım gereğinden fazla hızlanmıştı.

Biri sana ilk defa güzel demedi Beril, kendine gel.

Evren sana ilk defa güzel dedi Beril. O beni etkilediğini bilip bunun üzerine gidiyorsa ben de aynısını yapabilirdim. Nefesimi hafifçe boynuna doğru verip kulağına fısıldadım.

"Ya da şirkette evlendiğini bilmemesini gereken biri olabilir."

Benden uzaklaşması için hızlıca konuşup geri çekilmesini bekledim. Çekilmedi. Sadece çenesini sıktığını fark ettim. Diğer eliyle de beni tamamen araya sıkıştırdı. Bu adam geri adım atmayı bilmez miydi?

Yeniden boynuma vurdu nefesi. Bu durumdan keyif alıyordu değil mi?

"İstersen anons ettireyim tüm şirkete.. Karım istiyorsa hemen yapabilirim."

Kalbim tekledi, bu hoşuma gitmedi. Onun karısı olduğumu söylemesi kalbimi tekletmemeliydi.

"Garip davranmayı bırak lütfen. Bu asansör neden bu kadar geç çıkıyor yukarıya?"

Gerildiğimi fark edip benden uzaklaştı. Bedenim ürperince sıcaklığını geri istedim. Alışmak istemiyordum. Benim hayatımda güzel anlar uzun sürmezdi.