ÖĞRETMEN [+18]

26.Bölüm

İş çıkışı Tevfik bankamatiğin önünde parayı göremeyince korkuya kapıldı.Annesi ikna olmamış mıydı ? Aradı hemen.Hayır onaylamıştı.Kadın ısrarla paranın hesapta olduğunu söylüyordu.Tevfik telefonu kapattıktan sonra bankanın içine girip hesap bilgi işlemlerini öğrendi.Ve parayı kardeşi Kadir'in çektiğini duydu.Arabasına atladı ve Kadir'in evine doğru sürdü.

Kardeşine kapıyı açmadı Kadir çünkü evde değildi.Tevfik konağa gitti bulamadı,hastaneye baktı...Bugün izinliymiş.Deliye dönen adam en sonunda Deniz'i aradı.

"Deniz ! Kadir nerde ?"

"Bilmiyorum abi.Bi arayayım."

"Arama,açmaz."dedi ve sinirle güldü.

"Ne oldu ki ?"

"Bankadaki tedavi için annemlerin yatırdığı tüm parayı almış."

"Ne !"

Tevfik telefonu kardeşiyle vedalaşarak kapattı ve eliyle anlını ovalamaya başladı.Arabaya geçti ve direksiyona kafasını dayayarak düşünmeye başladı.Nerde ? Neden ! Neden yaptı bunu ! Neden bile bile ikinci kez yaptı bunu.Kardeşinin hakkını elinden alıp kendi harcıyordu.Tevfik konağa geri döndüğünde Deniz evden hala Kadir'e ulaşmaya çalışıyordu.

Annesi sinirlenmiş ve tansiyonunu fırlatmıştı.Babası ise oralı değildi.Koltukta oturan adamın umursamazlığını görünce Tevfik kalktı birden.

"OĞLUN NE BOK YEMİŞ BİLİYORSUN DEĞİL Mİ !"

"Ne yapmış ?"diyerek yüzüne baktı.

"BENİM PARAMI HARCAMIŞ !"

"Nerde senin paran Tevfik ? Biz öyle bir şeyi konuşmadık."

"BAHAR İÇİN ONAY VERMEDİNİZ Mİ !"

"Verdik ama yine bize aitti.Senin paran değildi o para.Kadir yemişse benim paramı yedi.Sen niye bu kadar büyütüyorsun ki !"

"BABA !"

"Küçükken ona vermedik şimdi sana mı vereceğiz ?"

"VERMEYİN ! BENİM NE SİZE ! NE DE SİZDEN GELECEK PARAYA İHTİYACIM VAR !"

Evin tüm kapılarını çarpıp giden genç adam herkesi korkutmuştu.Deniz bile gidemedi peşinden.Annesinin yanında oturup destek oldu sadece.Tevfik arabayla nereye gittiğini bilmeden sürdü.En sonunda evden yeterince uzaklaştı ve deniz kenarında oturduğumuz banka oturdu.Ellerini başına dirseklerini dizine yaslayarak başını eğdi ve şakaklarını sıktı.

Okul çıkış yanımda Aleyna vardı.Beraber o yolun sonundaki parka giderken Tevfik hocayı uzakta,yapayalnız ve mahvolmuş şekilde öylece görünce içim parçalandı.Sanki yüzüme kırk kere attığı tokattan sonra yanına gitmek çok ağır geliyormuş gibiydi.Yapamayacak gibiydim.Beş yüz kere kendime onun artık beni sevmediğini ve hatta benden soğuyarak nefret ettiğini düşünüyordum.Aleyna ona olan bakışlarımı görünce :

"Git."dedi sadece.

"Hayır.Bana ihtiyacı yok."

"Nerden biliyorsun ? Tanrı gönderdi belki de.Git.Kızarsa dönersin bir şey kaybetmezsin."

"Haklısın ama yapamam.Yeterince sorunu var."

"Lanet karı bir kere beni dinle.Siktir git şu adamın yanına otur.Hayatımda bir kere benim sözümü dinleyerek kazan !"

"Tamam ! Lanet olsun tamam !"diyerek onun kolunu bıraktım.O hemen karşıdaki kafeye geçip oturarak yolun karşısından bizi izleyecekti.Sessizce oturmuş ve hiç hareket etmeyen Tevfik hocanın yavaşça yanına oturdum.Arkam banka yaslı,gözüm ufuk çizgisindeydi.