ÖĞRETMEN [+18]

42.Bölüm FİNAL

Meğerse beyin kanaması geçirmişim.O kadar sert mi ittirdi beni ? Yoksa aşırı sinirden mi oldu ? Burnumun kanaması genellikle sinir veya strestendi.Fakat bu sefer durum ciddiydi.Uzun bir ameliyat ve bir günün ardından eve dönmüştük Tevfik ile beraber.Kapısının anahtarını çevirirken bana baktı.

"Özür dilerim."

"Siz benden özür diledikçe kendimi daha da kötü hissediyorum yapmayın."

Adam döndü ve kapıyı açtı.Birkaç eşyamı aldı.Anahtarım ve telefonum ordaydı.Aldıktan sonra arabaya tekrar bindik.Camın kenarına dirseğimi yaslayıp başımı tuttum.Tevfik arada birkaç kez yüzüme bakıyordu.

"Kadir benden daha fazla etkilendi.Annemin ölümü o ve babamı çökertti.Kaç gündür eve gelmiyormuş."

"Neden ?"dedim ona bakıp.

"Bilmiyorum.Muhtemelen sürekli içiyordur."

Akşam üstünde bir balıkçının önünden geçti Deniz ve Tevfik.Tevfik'in isteğiyle balıkçıdan ekmek arası aldıktan sonra ilerideki banklardan birine oturdular.Deniz son günlerde Ayşegül ve ağabeyinin aralarının daha da iyileştiğine inanıyordu.Çünkü Tevfik sağlam gözüküyordu.

"Abi.Bu sefer yanılmak isterdim.Ayşegül ile Kadir abimin bir dönem ilişkisi vardı.Hala var mı bilmiyorum."

"Bunu daha önce de konuşmadık mı ?"

"Bilmiyorum abi."

"Neden sürekli Ayşegül'ün ne yaptığını konuşuyoruz ? Ne yaptıysa yaptı hayatında ben yokken.Önemli olan ben varken yapmaması değil mi ? Bahar gibi yapsa sence olur mu ? Ondan özellikle ben uzaklaştım.Başkasına gitmeliydi.Boşluktaydı.Kadir hep seçeneklerimin arasında vardı."

"Üzülmedin mi yani ?"dedi.Tevfik ağzı doluyken kız kardeşine baktı.

"Neye üzüleceğim ? İkimiz de birbirimizden koptuk ? Olgun ol biraz Deniz."

"Ama abi...Sevdiğin kadın' sonuçta gitti ve kardeşinle ilişkiye girdi.Yüzüne baktığında ya bir gün tiksinirsen ne olacak ?"

"Bilmiyorum."dedi Tevfik.İlk defa bir cevabı olmadığını görünce Deniz şaşırdı.Ağzını açtı ama diyecek hiçbir şey bulamadı.

"Belki de bazı şeylerde benim suçum var."

"Ayşegül'ün seçimlerinde nasıl senin suçun olabilir abi ! Saçmalama ! Kendi istemeseydi yatmazdı Kadir ile."

"Deniz...Bazen hayat nefret edilemeyecek kadar kısa.Bunu küpe et tamam mı ? Hani insanlarla veya arkadaşlarına küsüyorsun ama aynı ortamda birbirinizle denk gelince canın yanıyor ya.Kendi kız arkadaşlarından örnek çıkarabilirsin mesela.Oturup sohbet ediyor olabilirdiniz.Üzgünlüğün yıllarca,acın yıllarca sürecek belki,her gördüğüde aynı acıyı hissedeceksin fakat affedip gidersen...Daha farklı olur.Acıyı o çeker.Sen değil."

"Haklısın abi ama bu farklı."

"Değil.Resmen aynısı.Sen ve Kadir onun Kadir'e aşık olduğunu düşünüyorsunuz.Ben size inanmıyorum."

"Niye ?"

"Niyesi yok.Ayşegül'ü biliyorum.Neyse."dedi ve cebinden ıslak mendilini çıkarıp ellerini sildi ve çöpe atıp ayakta kardeşini bekledi.Beraber yürümeye devam ettiler.Deniz daha büyük bir tepki beklerken abisinin ne kadar olgun olduğunu anladı bir kere daha.

"Kadir abim ? Ya ona karşı ne hissedeceksin ?"

"Ona yirmi yıldır ne hissediyorsam hala öyle hissediyorum."diyince Deniz hiçbir şey diyemedi.Manava girdi ağabeyi ile beraber.Yine bir elma aldı kiloca.Ardından arabaya bindiler.Kıza bir tane verdi ve konağa bıraktı onu.Vedalaşmanın ardından Ayşegül'ün evine doğru yola çıktı.