HUSBAND-SON

58 - He Is My Second Son

"Motto hanashi o kikitaidesu, Mommy Biijin?" (Ano pala ang sasabihin mo? Makikinig ako)

Sabi pa niya habang naka focus lang ang kanyang mga mata sa akin.

Agad naman akong napaiwas at yumuko.

   "Ang totoo niyan ay, naging taksil ako sa asawa ko. Kaya naman iniwan niya ako bigla sa ere.  I am a Uwakidzuma."
Pagsisimula ko.
Napansin ko naman ang agad na pagkibit balikat niya, na tila ba wala lang sa kanya ang mga sinabi ko.

  "Then what is the point my Bijjin?"

  I sighed

  "Sinasabi ko lang sa iyo, dahil hindi ako kasing linis ng iniisip mo ok." Sabi ko pa.

  Ngumiti lang siya.

  "Ano pa bukod don? Para kasing meron pa. Sabihin mo na lahat para isang bagsakan nalang." Tsaka siya muling ngumiti sa akin.

  "Kasama ko lang kasi siya sa bahay kaya naman kay dali para sa amin ang matukso. Dahil mahal na mahal ko siya." patuloy ko.

  "At nandito ka para takasan ang anak mo ganon ba? Dahil nga mahal mo siya ay ikaw nalang ang lumayo for him?" Sabi pa niya habang seryoso lang na nakatingin sa akin.

  Hindi naman ako agad nakasagot. Dahil yon naman na ang eksaktong sasabihin ko sa kanya. Na nahulaan lang niya agad.

  "Do you still love your Son? Ahh I mean is other kind of love. A romantic love, parang ganon." Muling usisa niya.

  Tumango naman ako sa kanya.

  "So lucky guy, for having a Mom as hot and stunning like you." Napapailing na sabi niya. Bagamat napapatingin siya sa pagitan ng hita ko.

  Umayos ako ng upo. Ng napansin kong naalis na pala ang throw pillow sa lap ko.

  Bahagya naman siyang napangiti sa ginawa ay sandaling iniwas ang tingin ko. Bilang respeto nalang siguro.

  "And there's one thing na dapat mong malaman. Still ay kasal ako kay Tupe, sa aking asawa. At ang totoo niyan ay pinlano ko ng ayusin ang buhay namin at pilitin ng ibaon sa limot lahat ng hindi maganda sa nakaraan. Subalit tila nahuli na ako." Napayuko pa ako habang pinipigilang maiyak.

  "I see, at ngayon naman ay umaaasa kang babalik din ang asawa mo at patatawarin ka sa mga nagawa mo?"

  Tumango ako.

  "Sobra sobra akong umaaasa Ken. Ngunit malabo na yatang mangyari pa lalo pa at nalaman niyang kay Hendrix ang ipinagbubuntis ko at hindi sa kanya. " Malungkot na tugon ko.

  Hindi naman siya nakakibo at patuloy lang na nakatingin at siguro ay naghihintay pa ng mga susunod na sasabihin ko.

  Tsaka ako huminga ng malalim. Ang sandaling kinuha ang flower at vase at tsaka inilagay ko sa altar. Tsaka ako muling bumalik sa pwesto ko.

  Napansin ko naman ang muli niyang pagtitig sa nga hita ko at sa pagitan nito. Kaya mabilis ko ulit kinuha ang throw pillow at inilagay sa lap ko.

  I sighed at tsaka muling humarap sa kanya.


  "Ngayon? , Itutuloy mo pa ba ang panliligaw mo? Nakakadiri kaya akong babae, tulad din naman ng sabi ng ex husband ko." Malungkot na sabi ko.

  "Syempre, Itutuloy ko. Dahil hindi naman nabawasan kahit kaunti ang pagkagusto ko sa iyo. Lalo pa nga yata nadagdagan dahil napaka honest mo." Matapat na sabi niya.

  "Dahil kung naging ako si Hendrix I will do the same way too Mom. Dahil special ka Kathleen. You have a so much beautiful face na hindi mawala wala sa utak ko. And a great body na papantasyahin naman ng kahit sino. Ay may isang special kang bahagi sa katawan Ms Bijjin in between your legs. I'm sorry pero over na yata ang sinasabi ko." Tsaka siya napayuko.

  Huminga ako ng malalim. At bahagya ding napangiti. Tama siya, ang bahagi kong ito na sobra sobrang nakaka agaw ng atensiyon dahil sa napaka ambok na itsura nito. Hindi ko tuloy alam kung asset ko nga ba ito o isang problema lang...

  "Maaari bang maging anak nalang kita huh? Pwede ba yung ganon Ken?" matapat na sabi ko.

  Bahagya naman siyang ngumiti sa akin.

  "Ok Mommy. Kung iyan ang gusto mo diba. Masaya na akong mapalapit sa iyo at kung doon ka magiging kumportable. Sige payag ako."

  Sumigla naman ako sa naging tugon niya. Siguro ay dahil ayaw ko naman siyang biguin. Siya pa din naman talaga ang taong nagligtas sa akin...

  "Mahal ko si Hendrix, at naniniwala kabang matapos ang mga nangyari sa amin ay lalo naman akong nasabik na makita siya? Dahil ngayon ay handa na ako sa lahat. At gusto kong bumalik kami sa dati naming buhay na tatlo. Yung masaya lang, at walang mga problemang gaya nito. Ngunit mas special na siguro dahil minsan ng may nangyari sa amin bago ako umalis. " Matapat na sabi ko.

  Sandaling nawala ang ngiti sa kanya.

  "How I wished na ako nalang ang Hendrix na yan. Uuwi na pala ako Mommy. Kasi may pasok kapa bukas diba. Salamat sa masarap na kape." sabi pa niya bago tuluyang tumayo.

  "Ok Kenji, ingat ka nalang sa pag-uwi mo. Sabagay ay medyo malapit lang naman siya diba." Sabi ko pa bago ako tuluyan na ding tumayo upang ihatid siya.

  Nakaramdam pa ako ng bahagyang awa sa kanya dahil na din sa biglang paglungkot nito sa sinabi ko.

  "Alam mo bang masaya ako, dahil nawala man ang Baby ko ay agad din namang may pumalit sa kanya. At ikaw nga iyon Kenji." Sabi ko nalang dahil ayoko pa din namang lumayo ang loob niya. Lalo pa ngayon at nah-iisa nalang siya, simula ng iwan siya ng kanyang Filipina Mommy. By the way, ay Half Japanese - Filipino siya.

  Tumango naman siya at nagpa-alam na sa akin.

  "Happy din ako Mommy. Dahil hindi man kita napapayag sa gusto ko at may pagkakataon pa din naman akong makasama ka sa loob ng tatlong buwan mo dito sa Japan. At siguro ay masaya na ako doon. At makapag-iwan din ng ala-ala sa iyo bago ka tuluyang makauwi at makasama muli ang anak mo sa Pilipinas."

  Tsaka ito tumalikod at tuluyan ng umalis.

  At napangiti nalang ako sa naging gesture niya

  Naturuwa ako sa kanya dahil sa tingin ko ay napakatapat na tao niya. Bagay na ginusto ko din naman sa kanya. At masaya ako dahil ngayon ay nagkaroon ulit ako ng panganay na anak dito sa Japan na malayong malayo siguro sa nangyari sa amin ni Hendrix.

  Dahil si Hendrix lang ang lalakeng pinag alayan ko ng tulad nito. At siguro ay hindi na mauulit pa sa iba.