HUSBAND-SON

68 - How to Touch An Angel

   "Pero paano na pala yung blowout ko sa iyo kung ganon? Kung nasa gig ka sa mismong birthday mo? Meaning makakatipid pala ako, dahil hindi na kita ililibre huh?" natatawang sabi ko pa.
Natawa naman siya sa sinabi ko.

  "Sore wa dōiu imidesu ka? After ng gig, pwede naman diba? Ayaw mo noon late night ay nasa lansangan pa tayo." sabi pa niya.

  Tama, ito na siguro unang pagkakataong magiging laman ako ng lansangan ng Tokyo during late night. At marahil ay ito na din ang huling gabi ko dito. Dahil kinabukasan na nito ang flight namin pauwi ng Pinas.

Ang totoo kasi ay, nai-plano ko na ito ahead of time. In fact ay nakapag book na ako ng ticket namin ni Amina sa Philippine Airlines. An early morning flight actually.  At talagang pinalagpas ko lang ang pag booking ng flight namin one day after ng Birthday niya. Kahit na overstay na ako dito kung sakali. Pero bahala na talaga... Surpresa ko sana sa ito sa kanya. Pero parang hindi na yata ngayon.

  "Ok tingnan nating Kenji, sana nga ay nandito pa ako that time, at dahil Birthday mo naman yon, At syempre ay hindi ako papayag na hindi kita mai blowout diba? Ito ay yung kung hindi ako mahuhuli dahil over stay na ako.." Natatawang sabi ko pa.

  "Wooo!!! Ang saya ko alam mo ba ha.? Dahil wish granted ako!!..." sabi pa niya.
"Jizen ni otanjōbiomedetō, watashi no shin'ainaru anata e Kenji." (Advance happy birthday my dearest Kenji
Ā, arigatō, utsukushikute subarashī mama
"Ā, arigatō, utsukushikute subarashī mama." (Thank you my pretty and stunning Mommy...)


At sa sobrang tuwa nga niya ay bigla pa niya akong niyakap.

Bagay na sobrang nagpagulat talaga sa akin.

  "Ano ba Ken? Nakakahiya!! Ang dami pa kayang tao." Saway ko pa sa kanya. Matapos ko ding mabilis na kumalas sa kanya.

"Hayaan lang natin sila diba. Ang mahalaga ay napakasaya ko..."

Wala na akong nagawa pa, kundi ang pagbigyan siya. Besides ay bestfriend ko naman siya... At ito din naman ang dahilan upang  aksidendeng matapon ang coffee na hawak niya sa lap ko.

  " Ayyy.. Ayan tuloy. Ikaw kasi eh. " paninisi ko pa sa kanya matapos na agad na mag mantsa sa puti kong uniform ang kulay ng coffee na tumapon dito.

  Agad din naman itong nagmantsa ng brown na kulay.

  Sandali naman siyang natigilan, dahil dito. Dahil unti-unti ay nadama ko ang sobrang lamig nito na agad din namang nanuot at tumagos sa manipis na uniform ko at ganon din naman sa panloob ko.

  "Teka Mommy, huwag mo siyang gagalawin baka kumalat pa lalo sa palda mo. Sandali lang, ako na bahala." agad namang pigil niya ng akma ko pa itong pupunasan ng panyong dala ko.

  Mabilis niyang kinuha mula sa likod niya ang backpack niya at kumuha ng mga tissue dito at agad na idinampi sa parte ng uniform ko na nahawaan ng coffee.

  Napaurong pa ako ng bahagya ng biglang dumampi ito sa akin.

  "Steady ka lang ok. Basta huwag kang malikot Mommy. " sabi pa niya bago muling kumuha ng tissue at ganon ulit ang ginawa niya.

  Bahagya naman akong nanlamig sa nangyayari. Medyo kinakabahan din ako sa nagiging paggalaw ng kamay niya sa akin.

  At ngayong nga ay idinampi niya ito sa parteng hita ko. At mabilis na umusad ang kamay niya hanggang sa mismong lugar na natapunan at ito ay ang pagitan ng legs ko.

  Marahan lang naman ang galaw niya ngunit dama ko ang pagdampi ng tissue na bahagyang nagbibigay ng malakas na kuryente sa pakiramdam ko.

  "Mabuti nalang talaga at napaka ambok  niya ng husto kaya naman hindi naipon ang coffee dito sa gitna ng legs mo Mommy." Mahinang sabi pa niya habang ngayon ay dama ko na ang mismong kamay niya na humahaplos dito.

  Nag-init ang pisngi ko sa sinabi niya. At siguro nga ay namumula ito ngayon ng husto. Habang bahagya naman akong napapakagat sa labi ng tuluyan madama ang init ng kamay niya.

  "Ken,.. A-ako nalang kaya... Kaya ko na iyan.." saway ko pa sa kanya. At mabilis pang napahawak sa kamay niya upang pigilan siya.

  Ngumiti naman siya sa akin.

  "Pwede bang pagbigyan mo muna ako ngayon Mommy? Dahil napakasaya ko habang ginagawa ito." Sabi pa niya habang dama ko ang bahagyang panginginig ng boses niya at ganon din naman ang kamay niya.

  Hindi na ako kumibo pa at hindi ko din alam bakit hinayaan ko ang kamay niya rito na ngayon ay wala ng hawak na tissue at marahang humahaplos sa pinaka sentro ko.

  "Ahhh tama napakalambot niya, pero mas malambot pala siya sa ini imagine ko Mommy Bijjin every night. Tila siya marshmallows, burger bans o chinese mantao or siopao na kay sarap sa palad.. sobrang lambot niya talaga..." Sabi niya hanggang sa tuluyan na itong sinapo ng kamay niya.

  Kasunod ng katahimikan mula sa aming dalawa. Habang patuloy lang akong nakikiramdam sa kanya. At siya naman ay naka focus lang sa paghawak sa akin.

  Napapatingin din ako sa paligid. Dahil aaminin kong nakakaramdam ako ng pagkapahiya kapag may nakakapansin sa amin.

  Maya-maya pa ay hinubad na niya ang coat niya at tsaka itinakip ito ng maingat sa lap ko. At hindi nagtagal ay muli siyang humawak dito at this time ay mas mahigpit na. Mas ramdam ko din ang bahagya niyang paghimas dito na tila sinusukat ang ang lambot at hubog nito.

  Bahagya din naman akong napakislot dahil sa ginawa niya. Ngunit mas nanaig sa isip ko ang pagbigyan siya dahil nakikita kong masaya siya dito.

  At ako naman ay nakakaramdam na din ng hindi maipaliwanag na pakiramdam dahil sa ginagawa niya.

  Madalas din akong mapalunok everytime na kikilos siya. At nakatitig lang sa aking mukha.

  "Baka naman mabura na ang mukha ko sa sobrang pagtitig mo Ken?" Birong sabi ko pa, habang pinilit kong ngumiti sa kanya.

  Mainit ang kamay niya.. Damang dama ko ito mula sa pinaka sentro ko. Ngunit wala akong lakas na pigilan siya.

  Marahil ay ayaw ko din namang mapahiya siya. Isa pa ay ganon lang naman ang ginagawa niya. At wala naman akong nakitang sign na gusto niya mas higit pa rito ang gusto niyang gawin, tulad ng mga ibang lalake kapag hawak ito.

  Bagamat malalakas pareho ang tibok ng mga puso namin.

  Hanggang sa mapangiti ako ng mapansin kong mabilis na tumatakbo si Amina patungo sa lugar namin.

  "Nandiyan na pala si Amina..." Agad ko din namang sabi sa kanya. .

  At mabilis din namang inayos ang sarili upang hindi makahalata ang aking Anak.

  "Lalabhan ko nalang agad pagdating ko sa apartment." sabi ko pa bago ko marahang inalis ang kamay niya mula sa pagkakahawak niya rito.

  "Sorry.. Kung----" tila natauhang sabi nman niya.

  Pinilit ko namang ngumiti sa kanya.

  "Ano kaba ok lang yon no. Tinulungan mo lang naman ako diba? Pero sana nga ay hindi na siya maulit diba? Dahil Mommy mo kaya ako noh?" Natatawang sabi ko pa.

  "A ehh oo nga Mommy Bijjin. Promise talaga hindi na yon mauulit. Hindi ko lang napigilan kasi ang sarili ko. Masyado kasi siyang nakakagigil Mommy." malikot ang mga mata niya at agad din namang tumayo upang salubungin ang Baby ko.

  Habang ako naman ay sandaling natulala at tila napapa-isip pa din sa isang bagay na ngayon lang naman niya ginawa. At napaisip din naman sa sinabi niyang ini imagine niya ito every night.

  Ibig sabihin ba ay lagi din niya itong tinitingnan sa akin? Bagamat magaling lang siya upang hindi ko siya mahuli. O baka naman nahuhuli ko naman talaga siya, ngunit hinahayaan ko lang din siyang tumitig dito?