Tahassür

4| TAKİP

Herkese selamm. Yeni bir bölümle geldim. Umarım beğenirsiniz.

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.

İyi okumalar.

__________________________________

Cihanın anlatımıyla.

Öğle yemeğinden sonra, öğle namazını kılmak için Selimle beraber mescide gitmeye karar verdik. Merdivenlerden en alt kata geldik. Abdestimizi aldık. Kadınlar ve erkekler mescidi karşı karşıyaydı.

Tam mescide giriyordum ki ağlama sesi duydum. Kaşlarım çatıldı. Bir yerden tanıdık geliyordu bu ses ama çıkaramamıştım.

Selime doğru döndüm. "Sen kıl ben geliyorum." Dedim. Kafasını sağa sola salladı. "Ne oldu, niye gelmiyorsun?" Diye sordu. Ağlama sesi duyduğumu söylemek istemiyordum. "Saatimi abdest alırken unutmuşum biri almasın hemen alıp geleyim." Dedim "Tamam." Dedi ve içeriye girdi.

İçeri girip girmemekle tereddüt ettim. Sonuçta kadınlara özel yeri mahremiyet denen bir şey vardı. İçeriye bakmadan dinlemeye başladım.

'Allahım, yüce Yarabbim bana yardım et, yalvarırım hasretimizi dindir. Artık sabrım kalmıyor. Ne olur bir haber alayım nasibim değilse imtihanımsa da bir kere iyi olduğunu bileyim. Allahım nolur Cihanımı artık benden uzak koyma.'

Elimle ağzımı kapadım. Kaskatı kesilmiştim. İçerdeki kişi Kamerdi. İçimi yoğun bir hüzün kapladı. Hıçkırarak ağlıyordu hemde benim içindi. 'Allahım nolur beni Cihandan uzak koyma' diyordu. Unutmamıştı beni. Nasıl unuttuğunu sanmıştım bilmiyordum. İçeri girmek istedim ama yapamadım...

Ağlamasını duyunca derin nefes aldım. Onun ağlaması benim canımı yakmıştı. Neden o ağlayınca kalbim ağrımaya başlamıştı?

Dinlemeye devam ediyordum ki kapı bir an yüzüme açıldı.

Yakalanmıştım. Kahretsin rezil olmuştum. Kapı dinliyordum bide kesin yanlış anlaşılacaktı.

Gözleri ve burnu ağlamaktan kızarmış bir şekilde karşımda dikildi Kamer.

"Sizin burda ne işiniz var?"

İşte şimdi ayvayı yemiştim!

★★★

Kamerin anlatımıyla

Şaşkın şaşkın yüzüme bakıyordu. Kendiside beklemiyordu kapıyı açıp hesap sormamı büyük ihtimalle.

"Kusura bakmayın... Ben ağlama sesi duyunca bir şey oldu sandım. Tam kapıyı çalacaktım, siz geldiniz."

Duymamıştı söylediklerimi. Derin bir oh çektim.

Ya da ben öyle sanmıştım...

"Önemli bir şey yok Cihan Bey. Sadece kolumu bir yere çarptım ve çok ağrıdı bende dayanamadım."

Ne kadar inandırıcı olurdu bilmiyordum. Kafasını salladı ve erkekler mescide doğru gidiyordu ki arkasını döndü. Cebinden peçete çıkardı ve bana uzattı. Çekingenlikle ona baktım. "Al hadi!"

Utana sıkıla peçeteyi aldım. "Teşekkürler." Utançtan yüzüne bile bakmıyordum. Ağlarken görmüştü beni.

"Rica ederim." Ardından mescide girdi.

Demek o da namaz kılıyordu.

★★★

O olaydan sonra gün boyu odamda takılmıştım. Her şeyi çevirdiğim için sıkıcı geçmişti. Yemekhaneye gitmek istemiştim ama utancımdan odamdan bile çıkamamıştım. Çıkışta ise denk gelmiştik ama bana bakmadan gitmişti.