Tahassür

17. BÖLÜM

Herkese selam. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.

Yeni bir bölümle geldim.

Oy ve yorumlarınız benim için önemli. Yorumlarınızı tek tek okuyup cevaplıyorum. Oy sınırı koymuyorum diye oy vermemezlik yapmayın. Okunma ve oy verme sayılarının arası çok fazla.

Keyifli okumalar. 

__________________________________

Ne yapacağımı bilmiyordum. Ne diyeceğimi de bilmiyordum.

Az önce helalimiz olmuştuk.

Yaptığım tek şey yüzümü, Cihanın tabiriyle 'cennetimi' saklamamaktı. Kaç dakikadır gözlerimizi birbirimizden ayırmadığımızı bilmiyordum.

Benim bildiğim tek bir şey vardı. O da bu adamı deliler gibi sevdiğimdi.

Hâlâ bakışırken söze ilk giren o oldu.

"Karım, sonunda helalim oldun. Artık birbirimizin olduk. Ölsem de gam yemem. Uzun süredir bu anı bekliyordum. Sen benim oldun, ben senin oldum. Artık cennetime de doya doya bakabileceğim." Dedi. Gülümsemekle yetindim. Anın verdiği mutlulukla dilim lal oldu.

Sadece ona bakmak yeterdi şu an.

Biraz da utanıyordum. Sanuçta ilk defa evleniyordum ve ilk defa bir erkekle bu kadar samimi oluyordum.

"Bir şey demiyecek misin?" Diye sordu. "Bilmiyorum... Utanıyorum. Yüzümü gizlememek için zor duruyorum zaten." Dedim. Kızardığımı düşündüğüm için yüzümü gizlemek istiyordum ama biliyordum ki izin vermeyecekti.

"Utandığını söylemesen de olurdu." Dedi ve büyük, damarlı elini yanağıma koydu. Sıcak eli soğuk yanağımla buluştu. Bende elimi elinin üzerine koydum. Gülümsedi.

İlk temasımızdı.

"Biliyorum çok kısa zamanda birbirimizi tanıdık ama bu kısacık zamanda sanki 10 senedir seni tanıyormuşum gibi. Ben sana yuva olacağım. Gerektiğinde sırtını yaslayacağın gerektiğinde sırtımı yaslayacağım evimiz olacağız birbirimize. Umarım sende benim gibi düşünüyorsun." Dedi.

"Aynı şey benim için de geçerli. Seni sanki uzun zamandır tanıyormuşum gibi hissediyorum en başta hiç yabancılık çekmedim. Sana güveniyorum. Birbirmizin evi olacağız iyi günde kötü günde. Söz veriyorum." Dedim.

"Söz veriyorum." Dedi.

"Hadi artık çıkalım içerdekilere ayıp olmasın." Dedim. Uzun süredir burada oturuyorduk.  "Tamam." Dedi ve ayağa kalktı. Bende ayağa kalkarken elini uzattı elini tuttum ve ayağa kalktım. "Teşekkürler beyfendi." Dedim nazikçe. "Rica ederim hanımefendi." Dedi. Gülümsedim.

                      ★★★

Her zaman ki gibi üzerimi giyinerek işe gitmeye başladım. Bugünün diğer günleriyle farkı çalıştığım yerin sahibiyle evli olmamdı. İçimde garip bir his vardı. Cihanla işteyken konuşmalarımızı olduğunca kısa tutuyorduk ama şimdi rahat rahat konuşabilirdik.

Girişte Cihanı görmüştüm. Hızlıca yürüyerek ona yetiştim. Ama hızımı alamamış olacağım ki ayakkabım kaymaya başladı. "Cihan!" Diyip artık düşeceğime iknâ bir şekilde gözlerimi kapattım.

Belimde ve kollarımda hissettiğim elle gözlerimi açtım. Cihan son anda beni tutmuştu.

"Karım?" Dedi şaşkınca.

"Kocam?" Dedim şaşkınca.

"İyi misin?" Diye sordu. "İyiyim. Sen nasılsın?" Dedim. "Bende iyiyim." Dedi. Bize baktım. Birbirimize sarılıyor gibi duruyorduk. Olduğumuz pozisyonun farkına varmıştım. Hemen kollarından ayrıldım.