Bir ülke düşünün, yirmi yaşınıza gelince tüm sevdiklerinizden koparılıp başka bir şehre yerleştirildiğiniz. Gittiğiniz şehirde size yeni bir isim veriliyor. Ancak bu isim bir sayı. Şimdi de bu sayıyı içindeki korku ve öfkeyle taşıyan sekiz insan düş...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Dört kişiydiler. Dört tane eli silahlı adam Natalie'nin odasında kendilerine silah doğrultmuş vaziyetteydi. Natalie hiç bir şey yokmuş gibi davranırken Diana korkudan ölmek üzereydi.
" Bırakabilirsin, sorun yok." Dedi Jacob Diana'nın arkasında hala kafasına silah tutar vaziyette duran adama bakarak. Adam tereddüt etmiş olacak ki bir süre daha hiç hareket etmeden silahı sabit tuttu. Ardından ağır hareketlerle silahı indirdi. Diana'nın yanından geçip ilerledi ve tam karşısında durdu. Maskesinin sadece göz kısmı açıktı ve Diana o an bir şok daha yaşadı. O gözleri nerede görse tanırdı. Unutması imkansızdı. O gece kapısının önünden geçen, ve sokağın sonunda bir adamı öldüren katile aitti bu gözler. Diana olduğu yere çivilenmiş öylece durup adamın gözlerine bakarken adamda gözlerini Diana'dan çevirmiyordu. Diana o an emin oldu, adam da onu tanımıştı.
" Nereden tanıyorsun bu kızı?" Diye sordu aynalı gardıropun hemen önünde duran maskeli adam.
" Bugün evinin duvarını boyadığın kız bu, anlattım ya. Öteki kişi olan hani," diye cevap verdi ona Jacob. Fakat ona cevap verirken Diana'ya bakıyordu.
Ne demişti az önce? Öteki kişi olan, evinin duvarını boyadığın kız...
Jacob, Diana'nın öteki kişi olduğunu biliyordu, ve bunu gidip ekibine söylemişti. Çünkü Jacob da bir öteki kişiydi. O günkü çarpışmaları tesadüf değildi. Jacob diğer tüm öteki kişiler gibi Diana'nın da peşine düşmüş onu takip etmişti. Evini öğrenmiş sonra da karşısına çıkmıştı. Bu gece Diana'nın Natalie'nin evinde olmasını beklemiyordu hiç biri belli ki.
" Ah, sen evin duvarlarını boyayan kişi misin?" Diye neşeyle oturduğu yerden kalkan Natalie doğrudan aynanın önünde ki adama doğru adeta koştu. Adam bir adım geri gidip aynaya çarptı ve ayna sallanırken öfkeyle konuştu.
" Senin derdin ne lan?"
Natalie olduğu yerde durup ona otuz iki diş gülümsemeye devam ederken Diana ve katil de dahil herkes onlara odaklanmıştı.
" Derdim sensin, ben bu gece odama sadece seni bekliyordum."
Adam Natalie'ye doğru bir adım attı. Diana o an Natalie'nin ne kadar cesur olduğuna bir kere daha inandı çünkü onun yerinde kendisi olsa büyük bir ihtimalle çoktan topuklamıştı. Ya da yere çökmüş titreye titreye ağlıyor olurdu.
" Bana bak kızım, benim senin aptal şakalarına hiç tahammülüm yok. Benimle konuşuyorsan ciddi olacaksın, duydun mu beni?" Dedi adam tehditkar sesiyle. Sesindeki soğukluk bir insanı olduğu yerde dondurmaya yetecek cinstendi. Natalie ise hala akıllanmamıştı, ona meydan okur gibi ona doğru bir adım attı.
