Bir ülke düşünün, yirmi yaşınıza gelince tüm sevdiklerinizden koparılıp başka bir şehre yerleştirildiğiniz. Gittiğiniz şehirde size yeni bir isim veriliyor. Ancak bu isim bir sayı. Şimdi de bu sayıyı içindeki korku ve öfkeyle taşıyan sekiz insan düş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
71'in gözlerini hala üzerinde hissederken kafasını parmaklarından kaldırmadı Diana. Uzun süren, gerici sessizliğin ardından 71 sonunda konuştu.
" Korkuyor musun benden?"
Sesinde soğukluk vardı, bir katilin sesinde olacak cinsten bir soğukluk. Diana sessiz kaldıkları uzun dakikalar içerisinde kendi içinde bu sorunun cevabını kendine defalarca kez vermişti. Hayır, korkmuyordu ondan. Evet, korkuyordu ondan. Hayır, o korkması gereken biri değildi çünkü onun tarafındaydı. Evet, o korkması gereken biriydi çünkü o bir katildi.
Diana geçen dakikalar içerisinde kendine bu sorunun cevabını defalarca kez vermişti ama her seferinde verdiği cevap değişiyordu. İlk sorduğunda evet demişti kendine, ondan deli gibi korkuyorum demişti. İkinci soruşunda hayır demişti kendine, nedenini bilmiyorum ama ondan korkmuyorum demişti.
Hangisi doğru olan cevaptı?
71' e nasıl bir cevap vermesi gerektiğini bilmiyordu. Çok basit bir soruydu belki ama olmuyordu işte. Doğru cevabı kendine verememişken ona nasıl verecekti?
" Bilmiyorum," dedi kısık sesiyle. Ona karşı dürüst olmayı tercih etmişti. Bilmiyordu sahiden. Evet mi, hayır mı bilmiyordu.
71'in beklediği cevapta tam olarak buymuş gibi yanında iç çekti ve o da Diana gibi gözlerini parmaklarına kitledi.
" Ben de bilmiyordum," dediğinde Diana onu göz ucuyla izliyordu. Bunun farkında gibi bakışlarını Diana'ya çevirmiyordu. Diana demek istediği şeyi anlamadığını açıkça belli eden derin bir sessizliğe gömülürken 71 anlamadığının farkında gibi sözlerine devam etti.
" İlk cinayetimi işlediğimde bende kendimden korkup korkmadığımı bilmiyordum. Kendimden nefret edip etmediğimi, cesedin görüntüsü her gözümün önüne geldiğinde sorguluyordum ama bir sonuç alamadım. Ne kadar garip değil mi? İnsanlara hislerinize göre hareket edin diyorlar ama insan bazen ne hissettiğini de bilmiyor. "
Sözleri bittiğinde kafasını çevirip kara gözleriyle Diana'ya bakmaya başladı. Bunu yaptığı anda kafasını eğen kişi Diana olmuştu. Ancak o kara gözlerinde bir an için masum birini gördüğünü sanmıştı. İçinde mezarın ürkütücü görüntüsünü saklayan gözler, nasıl masum durabilirdi?
Diana parmaklarıyla tekrardan oynamaya başladığında dediklerini düşünüyordu. Bir katilden duyulmayacak şeylerdi bunlar. Çok içten gelerek söylenen ve açıkçası 71'den hiç beklemediği sözlerdi. Hala parmaklarına odak dururken aklına gelen ve onu ilk gördüğü günden beri merak ettiği soruyu, sorup sormamak arasında kalmıştı. Sorsa kızar mıydı, diye düşünüp dururken tüm cesaretini toplayıp aklından geçen soruyu dile getirdi.
" Kaç yaşında katil oldun?"
Ağzından bir anda dökülen sözler karşısında 71 donup kalırken, Diana oldukça basit bir soru sorduğunun farkında da olsa kalbinin hızlıca atmaya başladığını hissediyordu. Sonuçta az önce gözlerinin önünde masum bir adamı öldüren katile, 'nasılsın' der gibi 'kaç yaşında katil oldun' demişti. Bu da git gide onun da böyle durumları normalleştirdiğini gösteriyordu ki bu aklından geçince karnı ağrımaya başladı.
