Bir ülke düşünün, yirmi yaşınıza gelince tüm sevdiklerinizden koparılıp başka bir şehre yerleştirildiğiniz. Gittiğiniz şehirde size yeni bir isim veriliyor. Ancak bu isim bir sayı. Şimdi de bu sayıyı içindeki korku ve öfkeyle taşıyan sekiz insan düş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onların bölgesi neresi miydi? Bir garaj. Oldukça büyük olan bir garaj. Öteki kişi seçimleri beş yılda bir gerçekleştiriliyordu ve seçimin yapıldığı yıl yüz bebek doğduğunda damgalanıyordu. Aynı yıl damgalanan öteki kişiler, aynı yılda da öteki kişilerin şehri Mokita'ya gidiyordu. Bu isyancı grup, seneye Mokita'ya gidecek olan yani kendileriyle aynı yaşta olan öteki kişileri topluyor, isyan etmeleri için eğitiyordu.
Natalie ile Diana'yı da yanlarına alıp topladıkları diğer öteki kişilerin bulunduğu büyük garajlarına gelmişlerdi. Bacaklarının titremesinden yürümekte zorlanan Diana en arkada kalıyordu. Arkada kalan ve etrafa korku dolu bakışlarını gezdiren Diana'nın yanında ise Jacob yürüyor, ona korkmasının yersiz olduğunu söyleyip duruyordu. Natalie ise sanki mekanın sahibi kendisiymiş gibi en önde, 77'nin yanında yürüyordu. Yüzündeki neşeli yüz ifadesi ise yerini asla korkuya bırakmıyordu.
Garajın herhangi bir dekoru yoktu. Etraf hem bomboş hem de yersiz dolu gibi duruyordu. Duvarlarında eskimeye başladığı için grileşen bir renk hakimdi, ve duvarları oldukça kirli duruyordu. Garajın kapısından girince karşıda direk gözüken, karşı duvarda elliden fazla yatak bir arada duruyordu. Ranza şeklindelerdi. Yerler beton zemindendi ve o da oldukça kirli duruyordu. Garajın kapısından girildiğinde bir kaç yerde dağınık şekilde duran masa ve sandalyeler vardı. Az ileride de tavandan asılmış duran bir çok kum torbası vardı. Kum torbalarının olduğu yerde, duvarda asılı eldivenler, dolaplar vardı.
Karşıda yataklarda oturan yirmiden fazla insan onlar kapıdan içeri yataklarından kalkıp onlara doğru yürümeye başladılar. Diana kafasındaki şapkasını iyice önüne doğru çekip yüzünü olabildiğince kapattı. Burada olmak onu huzursuz ediyordu.
" Ah, merhaba!" Dedi Natalie onlara doğru yürüyen insanlara neşeyle. Yanındaki 77 öne doğru bir kaç adım atıp, duran ve onun ağzından çıkacak bir kaç cümleye muhtaç gibi bakan insanlara seslendi.
" İki öteki kişi daha katıldı aramıza, sayımız iyice arttı. Fakat zamanımız daralıyor, çalışmaları hızlandırmalıyız. Birliğe boyun eğmeyeceğiz!"
Onu kafalarını sallayarak ve oldukça cesur gözleriyle onayladılar. Diana kafasını hafifçe kaldırıp baktı karşısındaki topluluğa. Hepsi ne kadar da meraklıydı bu işlere. Ne kadar da meraklılardı katil olmaya. İçinde bir yerlerde buna hazır olmadığını hissediyordu, buraya ait değildi.
" 59.Kişi," dedi 77 Natalie'yi göstererek. Ardından Diana'ya döndü ve onu göstererek, " 53. Kişi," dedi.
İnsanların ona dönen bakışlarından rahatsız olan Diana kafasını tekrardan yere eğdi ve kirli beton zemini izlemeye başladı.
" Kafanı kaldır,"
Kulağını fısıldar gibi çıkan sesiyle dolduran kişinin kim olduğuna bakmak için kafasını sola çevirdi.
