Games of Life (Ferreira Series#1) (gxg)

Chapter 33

Rosgella

Pauwi na kami ngayon at hawak hawak ni Kirsten yung kamay ko habang nasa sasakyan.

"I'm very sorry, Rose. Sana I didn't force you to be my date na lang, nabastos kapa tuloy."

Kanina pa siya nagsosorry sa'kin at kanina kopa rin sinasabi sa kaniya na okay na 'yon dahil hindi naman niya ako pinabayaan kanina.

"Just drive, Kirsten. I told you many times na it's fine na nga."

Napakunot yung noo ko nung ginilid niya yung car niya pero naka tingin lang siya sa labas. Kitang kita ko yung galit sa mga mata niya.

"I'm sorry if I'm being makulit. Na feel ko kasi na it's all my fault kaya ayun. I'm scared rin kanina and at the same time mad. I don't want other people to touch you or even lay their fingers on you. I just don't want it."

Humarap siya sa'kin pero ngayon wala na yung galit. Lumambot na rin yung express ng mukha niya. Hinawakan ko yung pisngi niya dahil onti onting pumapatak yung mga luha sa mata niya. Ayoko g nakikita siyang ganito. Nasasaktan rin ako.

"I'm sorry. I'm just mad at them. I can't, uhm." Yumakap siya sa'kin at dama ko yung init ng paghinga niya sa may bandang leeg ko. "I just can't-I can't see you getting hurt because of me." Niyakap ko din siya pabalik habang hinihimas yung likod niya, pero after nun ay pinunasan ko yung mga luha sa mata niya. Kahit umiiyak siya, ang ganda ganda niya pa rin. Unfair, anak mo rin naman ako Rold e :((

"Shh, stop crying. I'm okay naman e, wag mong sisihin yung sarili mo." Mas lalo siyang umiyak kaya mas kinabahan ako. "H-hey, mamaya sabihin ng mga kaibigan natin na pina iyak kita kahit hindi. Kirsten naman e."

Ramdam kong gumalaw yung balikat niya, pero hindi kona siya naririnig na umiiyak. Dahan dahan ko siyang nilayo sa'kin at nakitang nakangiti na siya. Napasimangot tuloy ako.

"You're so cute, Bebe Rose." Tumatawa na siya ngayon, kaya pala gumagalaw yung balikat niya. Siraulo talaga.

"Akala kopa naman umiiyak kapa."

"I only stopped crying when you said that our friends might blame you. I can't resist you, you're so cute." Tumingin ako sa labas habang naka cross arms. Nawawala yung angas ko sa sa kaniya e. Hindi pa rin siya nagbabago, malandi pa rin hyss

Sabay kaming napatingin nung may kumatok sa bintana sa side niya. Dahan dahan niyang binaba at gano'n nalang ang gulat ko nung makita ko kung sino yung kumatok. Nagulat din siya nung makita niya si Kirsten.

"Uhm, do you need help?". Tanong nito kay Kirsten, habang si Kirsten naman ay pasimpleng tumingin sa'kin.

Halo-halong emosyon yung naramdaman ko ngayong nakita ko na siya ulit. Hindi naba 'to panaginip? Kasi kung panaginip pa rin 'to ay please, paki gising na'ko. Ayoko na ng ganito.

"Hey."

"Sorry?".

"I'm just curious, because I saw your car here sa gilid. Naka open yung makina pero hindi umaandar, so naisip ko na baka you need help or something." Hindi pa rin nagbabago yung boses niya. Magaan pa rin sa pakiramdam.

"N-no, we're good." Dahan-dahang sumilip yung babae sa labas dito sa loob ng kotse ni Kirsten at nung magtama yung mga mata namin ay ganun nalang bumilis yung tibok ng puso ko.

Nagulat pa siya nung makita ako bago tumingin kay Kirsten sa driver's seat. Ramdam ko yung init ng palad ni Kirsten na humawak sa kamay ko. Nanlalamig na naman pala ako. Hindi rin nakaligtas sa mata ko yung pag daan ng mga mata ni Eia sa magkahawak naming kamay ni Kirsten bago niya muling ibalik kay Kirsten yung paningin.