8

183 8 12
                                    

- ყოველი დღე ერთნაირი იყო ვიჯექი და წიგნს ვკითხულობდი რა დროსაც მეტეომ დამიძახა.

- ყოველი დღე ერთნაირი იყო ვიჯექი და წიგნს ვკითხულობდი რა დროსაც მეტეომ დამიძახა

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

მობეზრებით გადავდე წიგნი და მეტეოსთან წავედი.

- რა.
- არ გინდა კემპინგზე წავიდეთ? ბუნებაში.. კარვები გავშალოთ, ზეფირი შევწვათ ცეცხლზე.
- არა.
- ელსაც და დანიელსაც ვუთხრათ.
- კი!! კიიი! კი კი კი.
- კარგი კარგი დამშვიდდი.
- მიდი დღეს წავიდეთ ელს ვეტყვი.. ახლავე დავურეკავ.
- კარგი ცქნაფა ოღონდ ცოტა ნელა.

ელს გადავურეკე ახალი ამბავი ვაცნობე ისინიც დამთანხმნდნენ.

ბარგის ჩალაგება მაშინვე დავიწყე ყველაფერს ვტენიდი რაც ხელში მომხვდებოდა.

ბოლოს გამახსენდა რომ ფეხსაცმელი არ ჩამიდია.

- ვსიო ახლა ყველაფერი მზადაა დროა შევკრათ.

ზმაიკას ხელი მოვკიდე და გამოვწიე თავიდან თავისუფლად გამომყვა მაგრამ მალე გაჭედა.

- ახ ჯანდაბა შეიკარი.
ჩანთას მუშტების რტყმა დავუწყე რომ ცოტა დაჯეჯღილიყო ტანსაცმელები.

- ვერ. *დარტყმა* ვიტან. *დარტყმა* ბარგის.* დარტყმა* ჩალაგებას* და ბონუს ყველაზე ძლიერი დარტყმა.

მაგრამ ზმაიკა მაინც არ იკვრება.
- შეიკარიიიიი... ვიყვირე ბოლო ხმაზე და დავინახე როგორ შემოვარდა დაფეთებული მეტეო ოთახში.
- რა ხდება ცქნაფა.
- არაფერი.

მეტეო ახლოს მოვიდა.
(ვიცი რომ ქართულად ზმაიკას ელვა ქვია მაგრამ მაგას რო ვეძახი ვარ ვიტან)
- ზმაიკას ვერ კრავ?
-...
- გინდა დაკეხმარო?
- არა თვითონ ვიზამ.
- ჩანთა გახსენი.

 გიჟი დაქალებიNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ