Aile kurgusu ama erkek versiyonu.
Ailem mi? bu saatten sonra bir aileye ihtiyacım yok.
"Mezarına çiçek ekmek istediğim birileri var."
•Kitabımda reklam yorumu istemiyorum! Yapanları siliyorum ve engelliyorum!
Başlangıç tarihi:3/09/2023
Bitiş tarihi:...
Merak etme, ölmüyorsun. Bu hikayenin mutsuzu benim; sen değil...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Cesedimi bir tabuta sığdıramadılar.."
Bölüm 33; Ölüm Senfonisi Hazar Saraçoğlu
Ayakta duramıyorum. kollarıma bağlı ipler olmasa yerdeydim. Derin bir nefes alınca ciğerlerim ağrıdı gözlerimi kapadım. "Hazar Hazar hadi anlat bana kim delirtti seni?" Manyak ruh hastası herif kanın metalik kokusunu ala biliyordum.
Baygın gözlerimi kısıp ona bakmaya başladım. "Sen söyle seni kim bu hale getirdi? Annen mi yoksa baban olacak it mi?" Çenesini sıkıyordu sinirlenmeye başlamıştı. Ağzımdan kan geliyordu sıcak sıvı boynuma akıyordu nefes alınca ciğerlerim ağrıdı.
"İlk ben sordum cevap ver." Üç bıçak yarası ile duruyordum. Beni kim delirtti? Bunun cevabını verebilecek kimse yoktu. "Okadar çok kişi var ki hangisini saysam bilemiyorum. Ama bir isim vere bilirim Hamza Saraçoğlu kendisi dedem olur." Ağzımdaki kanı yere tükürdüm, bedenimden kanlar akıyordu tekrar ona bakmaya başladım. Sandalyeye yaslanmış bir bacağını diğerinin üzerine atmış oturuyordu tipsiz herif.
"Gelelim senin soruna insanlara işkence ederek öldürürüm. Bunu Dedem den öğrendim senin gibi diyelim." Onunla benzer bir yönüm olması mide bulandırıcı ne o ne ben normal bir şekilde büyüyen çocuklar değildik bizi birileri bu hale getirmişti. Uykum geliyordu biliyordum bu uyku değildi ölüm yaklaşıyordu kıkırda'dım.
"Ölmekten korkmuyorum Asırcık defalarca kez intihar etim. Ama bir türlü başarılı olamadım, demeki ölümüm senin ellerinden olacakmış ölürsem en azından mezarıma çiçek ek ailenin mezarı benim sayemde rengarenk çiçekler ile kaplı." Hırıltılı nefesler alıp vermeye başladım.
Yer ayaklarımın altında kayıyordu zar zor ayakta dura biliyordum. "Ailen olmayan bir ailenin çocuğu gibi davranmak nasıl bir duyguydu söylesen ne?"
Ölüyoruz adamın sorduğu sorulara bak! kafamı kaldırıp ona baktım. "İğrenç bir duyguydu ben bu hatayı yaptım sen yapma bari Asırcık." Çakır ailesi benim en büyük hatamdı. Keşke o aileye hiç girmeseydim. Karan ölmemiş olurdu, onu öldürdüğüm gün ben zaten ölüydüm sadece bir mezarım yoktu. Onu ne zaman babam olarak kabul ettiğimi bilmiyorum ama o ölünce çok üzülmüştüm.
Kendi öz babamı görünce bile onu gördüğüm ilk anki gibi duygular yaşamamıştım. Bilmiyorum belki de hastalıklı aklım onu babam olarak kabul etmemi sağlamıştı. Keşke biraz daha zamanım olsaydı Kızıltuğ ailesi ile birlikte biraz vakit geçirseydim.
Birden silah sesleri yükselmeye başladı telaşla oturduğu yerden kalktı. Onun telaşlı haline kahkaha atmaya başladım."Ne o korktun mu? " Silah sesleri yükselmeye devam ediyordu.
