Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
••••••••
Gözlerimi yavaş yavaş araladığımda vücudumu saran soğukla titremeye başladım. Rüya da gibiydim. Heryer sisle kaplıydı. Yattığım yerden kalktım ve etrafta dolaşmaya başladım.
Neden böyle bir şey yaptıklarını bilmiyordum. Yavaş yavaş fısıltılar duymaya başladığımda korkmaya da başlamıştım. Önümden hızla iki kişinin geçmesiyle irkilip geri adımladım.
Kalbim resmen depar atıyordu. Tekrar arkamdan birinin geçmesiyle bu sefer korkudan bacaklarım titremeye başlamıştı. Soğuk yerini sıcağa bırakmış vücudum giderek yanmaya başlamıştı.
Bu sefer birinin bana çarpmasıyla yere düşmüş gözlerimi sıkıca kapatmıştım. Fısıltılar giderek artıyor beynimin içinde yankılanıyordu.
Bana neden böyle bişey yaşatıyorlardı. Bunu yaşayacak ne yapmış olabilirdim. Aniden birinin bana sarılmasıyla korkudan çığlık atmıştım.
X: Korkma kızım herşey geçicek az kaldı biliyorum...
Yavaş yavaş buhar olup gitmeye başladığında gitme dercesine elimi uzatmıştım. Herşey istemsiz gerçekleşiyor sanki bedenimi başka biri yönlendiriyordu. Saçları, elbisesi, teni herşeyi beyaz bir kadındı. Bana neden kızım demişti?..
Sislerin içinden onun aksine siyah giyinimli esmer bir adamla tekrar gelmeye başladığında sisler de gitmeye başlamıştı.
Onlar bana geldikçe ben geriye gitmeye başlamıştım. Korkudan ve soğuktan dolayı titremeye başlamıştım. Yavaş yavaş önümde durduklarında adam elini uzatmış tutmam için bekliyordu.
Hem korkuyor hemde elini tutmak istiyordum. Beni ona çeken bişey vardı hayatımda hissetmediğim kadar huzur vücudumu ele geçirirken hem üşümem hemde korkum giderken artık titremiyordum.
Yavaşça elimi uzattım ve ellerimiz birbirine değdiği anda vücudumu saran sıcaklıkla beraber tekrar bir ışık patlamıştı. Işıktan dolayı elimi yüzüme kapatmak için çektiğimde elimi tutan el sıkılaşmış beni ayağa kaldırmıştı.
Yavaş yavaş giden ışıktan sonra bir odada olduğumuzu fark ettim. Çok tanıdık geliyordu. Biraz zihnimi zorladığımda buranın rüyamda gördüğüm oda olduğunu anladım. Elimi hâlâ bırakmamış adama döndüm ve elimi çekmeye çalıştım.
Bu sefer sıkmamış elimi bırakmıştı. Kalbim sıkışmaya başladığında beynime dolan anılarla acı çekmeye başlamıştım. Herşey bir bir yerine oturuyor onlarda bunu anladığı için sadece beni izliyorlardı. Annem ve babam... Herşey aslında bir yalandan ibaretti...
Rüyamda gördüğüm çocuk bendim. Karşımda duranlarsa....
Tam olarak olmasada bazı şeyler geri gelmişti. Ama hâlâ kocaman eksikler vardı. Herşeyi öğrenmek istiyordum. Başımın ağrısından düşüncelerim de sarsmıştı doğru dürüst düşünemiyor konuşacak gücü bulamıyordum.
Dizlerimin üstüne çöktüğümde görüntüler zorla beynime girmeye çalışıyordu.
X: Çok acı çekiyor bunu yapmak zorunda mı?
Ağlamaklı çıkan sesiyle konuşmuştu kadın. Adamsa tok bir sesle "kendi görmesi gerekiyor biz anlatınca inanıcağını pek sanmıyorum" demişti.
Başım o kadar ağrıyordu ki patlayacak gibiydi. Burda olanların aksine daha derinlerden bir ses duymuştum.
?: Kendini sıkmayı bırak herşeyle yüzleşme vaktin geldi bunu başarabilirsin sana güveniyorum lütfen beni daha fazla burada tutma...
Dediğini yapmış kendimi sıkmayı bırakmıştım. Gözlerimin önüne gelen anılarla birlikte herşeyi öğrenmeye hazırdım...
