EFEMRE

11 bölüm

Her zaman, yalnızlığı seven bir insan olmuştu. Yalnızlıktan kastı, sadece sevdiğim insanlar olsun etrafımda isterdi. Ailesi Furkan ve iş arkadaşları. Onlar olsa yeterdi onun için dışardan gelicek başka birine ihtiyacı yoktu.

Şimdi ise kendisine mecbur bırakan adama, ayak uydurmaya çalışıyordu. Korktuğu için yapıyordu. Elinde koz olmasa bir dakika durmaz, yüzüne kafayı attığı gibi koşarak uzaklaşırdı ordan.
Şimdi atmaktan çok alıcağı darbeyi düşünüyordu, fiziksel şiddet uygulamadan bir isanı korkularıyla bitirebilirdiniz, düşmanınızın zaafını bilir hamlelerinizi ona göre yapardınız.

Emre de aynen böyle yapıyordu Efe'nin zaafı ve korkusunun üzerine gidiyordu.

Ama Efe karşısındaki adamın bir zaafı var mı korkusu var mı? Bilmiyordu. Karşısındaki adam onun hakkında her şeyi bilirken, Efe o adam hakkında hiç bir şey bilmiyordu. Ama bilmediği bir şey daha vardı, Emre'nin zaafının olmadığı.

Emre'nin kaybedecek hiç bir şeyi yoktu ki korkusu olsun.

O yüzden kaybedecek hiçbir şeyi olmayan bir adama karşı kazanamazdınız.

Efe de kazanamayacağını bildiği için hevesi geçecene kadar yanında tutar sonra salar beni diyordu. Ne kadar az hasarla atlatırsam o kadar iyi diye düşüyordu

Efenin korkularının üzerine bir korku daha eklenmişti. Aşık olursam diye korkuyordu, böyle bir şey kesinlikle istemiyordu. Karşısındaki adam Efe'yi üzerdi, elimi sallasam ellisi diyen bir adama aşık olmamalıydı.

Sevgiyi daha önce yaşamamış bir çocuktu Efe, kalbinin nasıl tepki vereceğini bilmiyordu, ilk aşklar her zaman yıkıcı olmaz mıydı? zaten.

İnsanların %90 ilk aşkına kavuşamaz denmez miydi? gerçek aşk kavuşamamak değil miydi.?

Efe aşık olamazdı, aşık olması demek, belkide her şeyin ortaya çıkması demekti. Bunu göze alamazdı o yüzden bu zamana kadar nasıl gittiyse öyle gitmek zorundaydı.

Şimdi yine reyonların arasında dolanıyordu. Mahmut eline paspası verip, "kanka belim ağrıyor bir paspas atıver" demişti. İşini bitirip yerine bırakmak için giderken Cenk'in Mahmut'a kitlediği işi Mahmut'ta bizim oğlana kitlemişti.

O yüzden Cenk, "mal taşınıcak ben mahmut'u taşıyorum" diyerek Mahmut'u ensesinden tutup depoya götürdü. Murat arkadaşına "yapabiliceğimiz bir şey varsa yardımcı olmaktan çekinmeyiz" diye söylemişti "Sorun yok" dedi ama sorun vardı.

Kendisine çeki düzen vermesi gerekiyordu yoksa herkes yüzüne bakıp ne olduğunu anlıcaktı. Eski Efe olması gerekiyordu, telefonuna bildirim gelmesiyle elini cebine attı Emre'den mesaj vardı. Yine konum atmıştı, konuma baktı Ataşehir yazıyordu, her yere kolay ulaşım olduğu bir bölgede çalıştığı için lanet etti.

Ben sigara içmeye- diyordu ki lafınını kesen Murat, tamam burası ben de merak etme dedi.

Mesaj bölümüne girip tamam yazdı, yine hangi arkadaşının şirketine çağırıyor acaba diye düşündü.

———

İş yerinden çıkıp otobüs durağına yürüdü, iki tane otobüse binmesi gerekiyordu gideceği yer için.

"Aylık akbil isticem amk böyle giderse bütün maaşımı yola vericem, hem ayağına çağırıyor hem de para benim cebimden çıkıyor" kendi kendine konuşuyordu neyseki kulaklık vardı da telefonla konuşuyor sanıyorlardı.

İkinci otobüsten inip 10 dakika yürüdü, yürümeyi sevdiği için itirazı yoktu ama yolun sonu o adama çıktığı için yürümek bile istemiyordu.