ACIMASIZ KOCAM

2.Bölüm

Kafamdaki seslerle uykunun kollarından kendimi çektiğimde birbirine giren gözlerimi zar zor açtım. Başımdaki zehra ablanın  sözleriyle başımı ona çevirdim
"Aylin iyimsin kızım?"
Evet anlamında başımı salladığımda duvardaki saate bakıyordum saat 8 olmuştu bile. Kaç saat uyuduğum hakkında hiç bir fikrim yoktu
"Aras bey seni salonda bekliyor kızım" Evet bir aras beyimiz eksikti oda oldu.
"tamam" Dedim  ve yatakta doğrulmamla  zehra ablada odadan çıkmıştı. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım. Banyoda tıkpı oda gibi siyah ve gri renklerle dekore edilmişti. Odadan çıkıp merdivenlere doğru  ilerledim mervinlerdn inmemle kendimi salonda buldum. Arası yemek masasının başına oturmuş elindeki içkisini yudumlarken buldum. Üzerinde beyaz gömleği kırışmıştı. Gömleğinim ilk 3 düğmesini açmış kollarını ise dirseklerine kadar sıyırmıştı. Aslında yakışıklıydı. Hemde oldukca yakışıklıydı. Kömür karası gözleri insanı içine çekiyordu. Kafam kadar olan kasları beyaz gömleğinden ben burdayaım diye bağırıyordu resmen. Bir erkeğe göre oldukca güzel bir buruna sahipti. Bebeksi yüzünde hiç bir leke yada pürüz yoktu. Yanağındaki izi saymazsak. Bir bıçak izine benziyordu. Beni fark ettiğinde omuzunun üzerinden bana kısa bir bakış atıp
"Otur"dedi emir veren ve mekaniki sesiyle. Dediğini yapıp masaya doğru ilerledim. Ondan en uzak köşeye oturdum.

"Yemeğini ye! Sonrada siktir odana!"

"Aç değilim" aslında oldukca açtım ama bu adi adamın evinde yemek falan yemicektim!.

"Sormadım! Sinirimi Bozma!"
Son kelimelerini söylerken sesi yükselmiş ve sertleşmişti mecburen kaşığı alıp çorbadan küçük yudumlarla içmeye başladım. Tekrar konuştuğunda bakışlarımı ona çevirdim.

"Bir hafta sonra evleniyoruz! Yarında ailemle tanışmaya gidicez. Ona göre hazırlan" bi dakka ne diyordu bu adam!

"Ne saçmalıyorsun sen be! Ben seninle falan evlenmek istemiyorum!Anladın mı?!"

"İsteyip istemediğini sormadım yapıyoruz dedim! Ayrıca o sesinin tonuna dikkat et! Bir hafta sonra evleniyoruz dediysem evleniyoruz! Ben seni satın aldım! Artık sen benim malımsın!"Sözleriyle sinirlenmiştim. Elimi sertçe masaya vurdum. Sert bir şekilde ayağı kalmamla sandalyede yere düştü. Bağırark konuşmaya başladım.

"Hayır Ben Seninle Evlenmicem! Ayrıca Sözlerine Dikkat Et!BEN SENİNLE ASLA AMA ASLA EVLENMEM ADİ HERİF!"
Sinirle suratıma bakarken zaten simyiyah olan gözleri daha koyulaşmış boynundaki ve anlındaki damarlar sanki derisini yırtmak ister gibiydi. Çenesi sinirden seğiriyordu. Elinde ki kırıstal bardağı masaya vurduğunda etrafa cam parçaları  dağılmıştı. Hızla üzerime yürürken bir iki adım geriledim. Bana doğru daha da yaklaşınca hemen merdivenlere doğru koşmaya başladım. Merdivenleri hızla çıkarken kükremesini duymamla daha hızlı hareket etmeye başladım.

"GEL LAN BURAYA! OROSBU!ben hızla merdivenlerden çıkarken ayağımın takılmasıyla kendimi yerde buldum. Arkamı dönüp baktığımda oda merdivenlere doğru konuşuyordu. Hızla ayağa kalkıp koşmaya devam ettim kendimi odaya atıp tam kapıyı kapatıyordum ki arasın ittirmesiyle kendimi yerde buldum. Bana doğru gelirken. Aniden saçımdan tutup beni ayağa kaldırdı.Yüzüme sert tokadının inmesiyle yere savruldum kulağım çınlıyordu ağzıma gelen kan tadıyla yüzümü buruşturdum. Tekrar saçımdan tutup kaldırmasıyla ağzımdan korkulu bir çığlık çıktı. Yüzümü duvara geçirmesiyle burnumdan kan gelmeye başladı acıyla çığlık attığımda gözyaşlarıma engel olamadım.
"Demek bana karşı çıkarsın! ÖYLE Mİ!?!"Kükreyip yüzümü  kendisine doğru çevirdi. Ben daha ne olduğunu anlamadan kendimi tekrar yerde buldum bir dakika bana yumruk atmıştı. Acıyla tekrar çığlık attığımda çığlıklarımın arasından" YAPMA"diye bildim.
"BANA BAĞIRIRSIN. BENDEN KAÇARSIN. ÖYLE Mİ! HA!? ÖYLE Mİ LAN!?!!" karnıma inen tekme darbeleriyle ağzımdan kan gelemye başladı.Kemerini çıkarma sesini duyduğumda arasa korkuyla baktım. Sinirden kendinden geçmişti! Kemeri ikiye katlayınca ne yapacağını anladım elerimle yerde sürünmeye başladımda"Lütfen yapma!YAPMA!"
sırtıma inen kemer darbeleriyel acı içinde bağırıyordum tek yapabildiğim şey kollarımla kendimi korumaya  çalışmaktı. En sonunda kollarımı yüzümen çektimde yüzüme inen kemer darbesiyle çığlık attım. Kemeri bir kenera fırlatıp bana doğru eğildi.

"Bir daha bana karşı çık bağırda görelim bakalım" dediğinde yarı açık olan gözlerimle ona baktım bilincim yavaş yavaş kapanırken beni o şekilde bırakıp gitti. Ağzımdan gelen kanla kendimi karanlığa bıraktım. Evet şunu anlamıştım bu adam hastaydı hasta bir manyak ve benim hemen bu evdende bu adamdan kurtulmam lazımdı. En kısa sürede bu evden kaçacaktım!

______________________________________

Yeni bölüm geldi. Umarım beğenirsiniz. Öbür bölümde bizi bir çok olay bekliyor olacak

Aslında dğn bölüm atmayı düşünüyordum ama bölğm kendini sürekli sildiği için yeni atabildim.

Bölümleri elimden geldiği kadar uzun yazmaya çalışıyorum. Eğer daha uuzn yazmamı isterseniz lütfen belirtin daha uzun yapmaya çalışırım
✨💜