10.Bölüm

9.1K 170 65
                                    

Gözlerimi yine yırgunlukla açmıştım. Ahh! Neden bu kadar yorgun hissediyordum. Koltuktan kalktım ve banyoya girdim. Aynadaki halimle karşılaştığımda ürktüm. Bu cidden benmiyim? Gözlerimin altı morarmış
Yüzüm yara ve morluklarla doluydu. Sırtımdaki yaraları hiç söylemiyorum zaten. Berbat haldeydim. Tualetten çıktım kapıyı kapattım ve mutfağa adımladım. Saat 8 olmuştu bile. Yemek için ise çorba köfte ve makarna yapıcaktım.
Biraz sonra yemeği masaya  kurduğumda arasın odasının sesi geldi. Biraz sonra merdivenlerde aras gözüktüğünde ilk önce sert makışlatını bana sonrada masaya çevirdi. O salona girerkrn bende mutfağa dopru ilerledim. Son eksikleride masaya koyduğumda arasın masaya oturmadığını fark ettim. Yüzünü buruşturmuş tiksinir gibi masaya bakıyordu.Bakışkarı bana döndüğünde ürkekçe gözlerimi kaçırdım.

"Yapacak başka bişey bulamdın mı!?"dediğinde sinir olmuştum. Bu adam beni ne sanıyordu.Eper yemeklerimi beğenmiyorsa gidip dışarıda yiyebilirdi.
"Sen beni ne sanıyorsun?!aşcı falan mı?!" Bende ona çıkıştığımda bir an bu cedareyi nereden bulduğumu sorguladım. Arasın sorgular şekilde tek kaşı havaya kalktığında söylediğimden  pişman olmuştum bile. Çünkü aras her bu hareketi yaptığında beni dövüyor yada bağırıp çağırıyordu. Hiç bişey demeden sert bir şekilde masaya oturdu. Arasın tabağına yemek koyduktan sonra bende kendi tabağıma yemek koydum ve madaya oturdum. Aras çorbadan bi kaşık alır almaz yüzünü buruşturdu. Tuzluğa uzandı. Çorbasına tuzu atmak üzereyken tuzun kapağı açıldı ve tüm tuz arasın çorbasına döküldü ben şaşkınlıkla arasa bakarken o gözlerinden alev fışkırtıyordu. Aras elindeki tuzluğu aniden yere attığında korkuyla ona baktım bu seferde aras ayağa kaltı ve masanın örtüsünü çekip tüm yemekleri yerle bir etti ağzımdan korkuyla tiz bir çığlık çıktığında aras öyle bir kükredi ki sesi tüm evde yankılandı.
"LAN HEM DOĞRU DÜZGÜN YEMEK HAZIRLAMIYON BARİ DOĞRU DÜZGÜN MASAYI KUR. AMINA KOYAYIM BEN BU EVDE DOĞRU DÜZGÜN YEMEK YİMEYECEKMİYİM LAN!" Aras bağırırken ne yapacağımı bilemez şekilde ayağa kalktım.

"Aras özür d-diler... İm ben tuzluğun a-ağzının öyle a-acık olduğunu b-bilmiyor-" benim konuşmamı yine bölen şey arasın kükremesi oldu. Ve yüzüme aniden inen sert tokat.
"KES LAN!KES LAN SESİNİ! OROSBU!
Yerde gözyaşları içinde ağlarken aras merdivenlere yöneldi ve bir süre sonra odasının sert kapanma sesi geldi.Ben ise yerde gözyaşlatı ile ağlıyordum.
















ACIMASIZ KOCAMOù les histoires vivent. Découvrez maintenant