ACIMASIZ KOCAM

5.Bölüm

Kaçamadım! Bu lanet adamdan kaçamadım onun lanet evindende kaçamadım.
Saçlarımda hala bi el vardı ve ben hala olduğum yerde duruyordum. Saçlarımdaki el sertleşti kulağımın arkasında bi nefes sesi duydum. Ve sonradında onun öfkeden çatallaşmış sert ve metalik sesini
"Benden kaçabileceğini sandım öylemi?! Ne yazık benden asla kurtulamazsın seni paramla satın aldım ve sen artık benim malımsın. Buradan asla kaçamazsın. Sen benimsin sadece benim. Benim malımsım!"Sözleri kalbime hançer gibi saplandı evet haklıydı lanet olsası babam beni satmıştı. Hemde lanet olası bi adama. Yine bi cehenneme düşmüştüm. Aras öfkeden neredeyse kuduruyordu. Öyleki öfkeden mi bilemem ama sesi bile çatallaşmıştı. Ama bu kadar öfkeli bi adama göre fazla sakindi. Sanırım fırtına öncesi sessizlikti. Bir anda saçlarımı bırakmasıyla beni kendise doğru döndürmesiyle yüzüme sert ve ağır tokadının inmesine yeri boyladım. Öyle sert tokat atmıştı ki şuan kulağım çınlıyordu yanağımı hissetmiyordum. Ağzıma gelen kan tadıyla yüzümü buruşturdum. Beni bir korumanın kolumdan çekip asılmasıyla sürüklemeye başladı. Öyle sert tutuyordu ki kesin morarıcaktı. Ben elinden kurtulmaya çalışıyordum çırpınıyordum sırtına vuruyordum eline vuruyordum dizine tekme atıyordum ama adama işlemiyordu. Bağırmaya çığlık atmaya başladım
"Ya bırak beni BIRAKSANA BIRAK."
Öyle çok bağırıyordum ki boğazım acıyordu o cehenneme geri dönmek istemiyordum tamda kaçacaktım. Gözyaşlarım sel oldu ben hala bağırıyordum.
"BIRAK BE ADAM BIRAK YA BIR-"
Benim bağırmalarımı bölen şey arasın tüm ormanı inletecek şekilde çıkan sert ve gür sesiydi
"KES SESİNİ LAN!!!"Mecburen sustum ve adamın beni hayvanca sürüklemesine izin verdim. Evin bahçesinin kapısından girdiğimzide evden çokta uzaklaşamadığımı anladım. Lanet olsun lanet olsun! O kadar da koşmuşmuştum. Biranda durduk.
"Depoya götürün. Geliyorum!" dedi aras. Bi dakika ne deposu. Ne yapacaktı bu manyak adam bana. Ben kesinlikle hapı yutmuştum
"Emredersiniz efendim" Arasın köpeklerinden biri konuştu ve o hayvan adam beni kolumdan tutup evin arkasına doğru sürüklemeye başladı. Aras arkasını dönüp eve doğru yürümeye başladı. Evin arkasına geldiğimizde burası benim evden kaçmadan önce gördüğüm depoydu. Adam deponun kapısını açtıktan sonra burnuma gelen kan kokusuyla midem ağzıma geldi. Resmen içerisi kan kokuyordu. Nasıl Bi manyaktı bu adam. Hayvan adam beni içeri doğru fırlattı.öyle sert itekledi ki popomun üzerine düştüm. Adama ters ters  bakıp konuşmaya başladım
"Yavaş olsana hayvan mı var karşında köpek. Size çok acıyorum siz arasın iğrenç köpeklerisiniz"dedim adam piç bir şekilde sırıttı.
"Bende sana çok acıyorum aslında. Aras beyin parasıyla satın aldığı bi orospusun. Arasın beyin oyuncağısın ama merak ettme senden sıkılınca tükürür zaten" dedi. Diyecek bişey bulamadım mal gibi ortada kalmıştım. Sözleri neden bu kadar ağırıma gittmişti. Gözlerimin dolamsına engel olamadım. Kafamı yere eğip yerden kalktım üzerimi düzelltim. O sırada kapıda aras belirdi. Korumalara kafasıyla işaret ettiğinde korumalar çıktı ve kapı kapandı. Aras üzerime doğru gelirken bende geri geri gidiyordum. Elini havaya kaldırmasıyla yüzüme güçlü bir yumruk atmasıyla kendimi yerde buldum. Ve sonrada arasın gür sesi depoda yankılandı.
"DEMEK BENDEN KAÇMAYA ÇALIŞTIN ÖYLEMİ?!LAN ÖYLEMİ!!? OROSBU"
Karnıma inen tekmeyle nefesim kesildi.
"Hastasın sen! Manyak herif!"dedim güçlüke konuşabildim aldıpım nefes yetrsiz geliyordu sanki
" Bana mı dedin sen onu!"

"Evet sana dedim. Hastasın sen tadavi olman lazım manyak!"

"BEN HASTA DEĞİLİM! BEN HASTA DEĞİLİM LAN DEĞİLİM!" Aras çıldırmış gibiydi. Sürekli aynı kelimeleri söylüyordu. Benim yerden kalkmama izin vermeden üzerime çıktı. Ardı ardına yumruk atıyordu. Çığlık çığlığa bağırıyordum. Sonunda üzerimden kalktı. Ama daha kendime gelememe izin vermeden saçımdan tutup yüzümü duvara yasladı. Kuğlamı doğru bir şeyler söylüyordu ama anlamıyordum. Yüzümü duvara sert bir şekilde geçirdi. Ağzımdan tüm depoyu inletecek şekilde bir çığlık çıktı. Saçlarımı bıraktığında bedenim kendi ağırlığını taşıyamadı kendimi yere bıraktım. Arasın kemerini çıkardığını gördüm. Sırtıma ve vücuduma inen kemer darbeleriyle çığlık çığlığa bağırıyordum"YAPMA! DUR LÜTFEN YAPMA! ÖZÜR DİLERİM! YAPMAA"acıyla bağırıyordum ama arasın gözü dönmüş gibiydi kemerini eline alıp üzerimde kalktı. Kapıya doğru ilerledi ve sonra çıkıp gitti. Canımın acısından geberiyordum. Yerlerde benim kanım vardı. Allahım yardım et. Gerisi karanlık.

___________________________________

1 gündür buradaydım. Bu iğrenç yerde o günden sonra aras beni burda bırakıp gitmişti beni ne zaman buradan çıkartıcaktı bilmiyorum. Arada bi geliyor saçma sapan şsyler söylüyor tekrar dövüyor ve gidiyordu.Dopunun kapısı açıldığında içeri aras girdi. 1 gündür bana yemek ve su vermiyordu. Açlıktan midem bulanıyordu. Yanıma yaklaştı eğilip benim yanıma dizlerinin üzerinde çömeldi.Yüzümü inceledi ve kolumdan tutup beni kaldırdı. Ama benim ayakta duracak halim yoktu. Bedenimi duvara yasladım. Aras kolumdan tutup sürüklemeye başladı.
Dişlerinin arasından konuştu"Yürü!"
Ayaklarımı yerde sürüye sürüye depodan zar zor çıktım. Kapının önüne geldiğimizde o korumayı gördüm. Beni kolumdan hayvanca tutup sürükleyen korumayı. Bana acı ve alaylı biçimde gülüyordu. Cidden kendime acıdım o an. Bu kadar güçsüz olmama acıdım. Beni iki kuruşa satan babama acıdım.
Arasın tekrar kolumdan asılmasıyla evin önüne geldik. Kapıyı açtığında beni içeriye doğru fırlattı. Dengemi sağlamaya çalıştım. Ama arasın arkamdan sert bir şekilde iteklemesi ile sendeledim
"YÜRÜ!" kolumdan tutup merdivenlere doğru sürükledi. Benim kapımı sertçe açıp içeri attı.
"Umarım aldığın cezadan ders çıkarmısındır" Diyip kapıyı sertce kapattı. Bende o yorgunluğuma hemen kendimi banyoya attım.Vücudum ılık suyla rahatlarken kısa sürede banyodan çıktım. Üzerime şortlu pijama takımını giyip kendimi boy aynasından süzdüm. Heryerim yara içindeydi. Yüzüme o kadar çok yumruk artmıştı ki sol gözüm kızarmış ve hafif morarmıştı. O an kendime acıdım. Aynadaki yansımamı incelerken gözlerimin dolmasına engel olamadım. Daha fazla kendime bakmayıp yatağın yanındaki komidine doğru ilerledim. Komidinin üzerindeki surahiyi alıp bardağa su doldurdum bir bardak su içitim aslında daha fazla içmek isterdim ama o kadar çok açtım ki eğer şimdi çok fazla su içersem midem bulanacak ve yemek yiyemeyecektim. Aşağı inip karnımı doyurmak istiyordum. Ama arasın aşağıda olmasından da korkuyordum. Zehra abla nerdeydi acaba? Tüm cesaretimi toplayıp kapıyı açtım koridor karanlıktı aşağı kata doğru kafamı biraz uzattığımda aşağınında karanlık olduğunu gördüm. Saat kaçtı acaba? Başımı kapıdan içeri sokup saate baktım. Saat gece yarısı 1'di. Umarım aras yatmıştır. Kapıdan çıkıp sessiz adımlarla merdivenlere doğru ilerledim. Lanet olsun hiç bir  şey göremiyordum. Merdivenleri yavaşca inip mutfağa doğru ilerledim. Aniden sert bir gövdeye çarpmakla sendeledim. Kafamı kaldırıp baktığımda arasın karanlıkta bile parlayan kömürkarası gözlerini gördüm. Yanındaki düğmeye basıp ışığı açtı. Gözlerimi kısıp ışığa alışmasını bekledim.
"Ne bok arıyorsun burada!?Sana odandan çıkman için izin verdiğimi hatırlamıyorum!" Yutkundum
"Ben... şe..şey...karnımı...do...doyur..mak için....inmiş..tim"Titreye titreye zar zor konuştuğumda sert bakışları hala üzerimdeydi.
" Yemek yemen için izin verdiğimi hatırlamıyorum! "dedi aras. Ne diyeceğimi bilemedim.
" Her neyse. Acele et. Ben yatıyorum. Eğer ses çıkarıp beni uyandırırsan seni gebertirim. Çünkü ben uyandırılmaktan nefret ederim"sert ve metalik sesi beni korkutmuştu. Korkuyla başımı olumlu anlamda salladım. Aras yanımdan geçip merdivenlerden çıktı. Bende mutfağa girdim. Dolabı açtığımda börek gördüm. Allahım hazine bulmuş gibi sevinmiştim. Hemen kutuyu alıp kapağını açıp  yemeğe başladım. Karnımı doyurduğumda mutfaktan çıkıp sessiz adımlarla merdivenlere ilerledim. Odaya gelip bir bardak daha su içim kendimi yatağa bıraktım. Uykuya direnmedim. Çünkü çok yorgundum kendimi uykunun karanlık kollarına bırakıp uykuya daldım.