Düşmanlar.
Aşıklar.
Rakipler.
Sırlarıyla, Helbarvest eyaletindeki motosiklet çetelerinin hepsini savaşa sokabilecek bir kadın.
Kadının; ruhuna, bedenine, kalbine ve sırlarına sahip olup savaş çıkarmak isteyen bir adam.
🐉
Mahşer Sürüsü 7 motosi...
Bu bölüm beni çok heyecanlandırıyor çünkü artık asıl olaylar başlıyor. Damgrave'den çıkıyoruz!!! Tam bir Prison break bölümü ahahhaha.
Bölüm maalesef bir hafta geç geldi ve maalesef sınırlar geçilmedi. Ama yeni başladığımız için ve olaylara hız kesmeden giriş yapmak istediğim için bu bölümü atmak istedim.
Bölüm sınırımız 30 oy 50 yorum, bence çok değil. Lüttfeeenn destek olmayı unutmayın.
Sizi seviyorum
O zaaamaan hadi bölüme geçelim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🐉
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birilerinden korkuyordu. Birilerinin onu öldürmek istediğini düşünüyordu. Alex Cordali'yi açık açık öldürdüğünü dile getirmişti. Boynuzlu Yılanların, o kadının ve Sessiz Kargaların ortadan kaldırılışıyla direkt bağlantıları olduğunu biliyordum ve tatlı yalancı olayların göbeğinde duruyordu. Şimdiyse onu nasıl girdiğini hâlâ bilmediğim bu yerden kurtarmamı, sağ salim teslim etmemi istiyorlardı.
Tanrı aşkına kimdi bu kadın?
Ortada bariz bir gerçek vardı. Ateşliydi. Lanet olası, gözümün ucuyla bile bakmamam gereken bir konumda olsa da, kalp şeklindeki dolgun kalçalarını, parmaklarımı bileğime dolamak istediğim kıvırcık saçlarını ve o kurnaz gülümsemesini aklımdan çıkaramıyordum.
Sahte Alex, dövmesini incelediğimi fark ettiğinde paniklemişti ve vücudunu görmemi yeğlemişti. Ve ben de, arkamı dönmemi isteyene kadar kaçamak bakışlar atarak bunu yapmıştım. Kafamda canlanan fantezi bana mosmor hayalar ve canımı gebertecek kadar yakacağını bilmesem tuğlayla indirmek isteyeceğim bir ereksiyon bırakmıştı.
Hâlâ bana uyum sağlaması için yaptığımı söyleyip dursam da ona gerçek adımı vermiştim. Ailem dışında herkes adımı bir yerlerden işitmiş olsa da beni Sin olarak tanırdı. Onunla adımı paylaşmak tehlikeli değildi ama savunmasız hissettirmişti.
