STEELGUARD ACADEMY: DESEO HOLDER

Chapter 1

In the outskirt of the Steelguard Kingdom, the last town, before reaching the impassable, unexplored Evergreen Forest of the east Mainland, lies Graycastle where the Alvagore family lived. It is a small town with little to no resources as it was the farthest town. It was mostly overlooked and oftentimes forgotten.

The Graycastle town has vast fertile lands apt for farming but left to grew weeds due to lack of enough budget to cultivate them. Kakaunti lang din ang mga naninirahan dito sa kadahilanang napakalayo nito sa ibang mauunlad na bayan. Idagdag mo pa na mahirap ang pamunuhay dito. Ngunit para kay Juno at sa pamilya niya, ang Graycastle ay ang kanilang tahanan kung saan sila namumuhay ng mapayapa, kontento at masaya -

"Putagris, Hermes! Anong oras na, nakahilata ka pa rin! Ano ka, prinsesa? Kinginang 'yan!" Paghihimutok ng nakatatandang kapatid ni Juno na si Venus. Maganda ito. Matangkad din. Mahaba at tuwid na tuwid ang itim nitong buhok. Mahahaba ang mga pilik mata niya at kahit kapus palad at salat sa buhay ay hindi 'yon makikita sa maputi at makinis nitong balat. Idagdag mo pang malinis din ito sa katawa niya.

Wala kang makikitang kapintasan sa panlabas na anyo ni Venus. Tunay nga siya'y pinagpala ng kalangitan sa kanyang angking kagandahan taglay. Ngunit ang tangi at nag-iisa nitong kapintasan ay ang kanyang hindi mapigilang bunganga.

"Putangina, Hermes! Babangon ka o tatadyakan kitang hayop ka?!"

Walang preno ang bunganga nito kung makapagmura. Barumbado kung magsalita. No finesse or whatsoever.

"Tsk," Hermes click her tongue annoyance, groan before finally opening her eyes. Juno went to the window and open the closed curtains to let the light in. Tumama sa mukha ni Hermes ang sikat ng araw, ngumiwi ito bago muling nagtalukbong ng kumot na para bang takot sa sinag ng araw. Agaran naman 'tong hinatak ni Venus habang pinapaulanan ito ng sandamakmak na mura.

Sa huli, napilitan si Hermes na bumangon mula sa kanyang higaan at padabog na nagtuloy-tuloy papunta sa banyo.

Nakabusangot ito at halos hindi maipinta ang mukha. Halata rin ang nangingitim nitong mga mata. Puyat. Kulang sa tulog.

Hermes was usually more active at night than at day. She would stayed up late or even until morning doing experiments and research about herbs and potions. Which the rest of her family couldn't understand.

They couldn't understand her obsession with researching and creating something out of the plants the world can offer, that she would sacrifice her rest just to do it. If Hermes were to describe her family in a more cruel way she would word it as, they were all muscles and no brain.

"Dalian mo dyan, pupunta pa tayo sa gubat! Malilintikan ka talaga sa akin kapag nalaman kong nakatulog ka na naman sa banyo!" Hermes just rolled her tired eyes heavenward when she heard what her elder sister shouted. Her nose crinkled as she finds her sister loud and annoying, ruining her morning.

Tahimik lamang na nakasunod si Juno sa nakatatandang kapatid nito. Mula noong maliit pa ito ay talagang humahanga na siya sa ate Venus niya. In the end she would adapt Venus's cursing habit. Her rough behavior and unrefined way of talking.

Pagbaba nilang dalawa sa unang palapag ay sumalubong kaagad sa kanila ang maingay na mga kapatid. Sa kadahilanang malayo sila sa maingay at maunlad na mga bayan ay nagkaroon ng maraming pagkakataon na maglambingan ang mga magulang nila at sila nga ay biniyayaan ng maraming makukulit na mga anak. Panganay si Venus, samantalang ikalima si Juno sa magkakapatid.

Juno counted her siblings mentally as she roam her eyes around, checking if everyone's here. Aside from Hermes that is in the comfort room in the second floor of their humble abode, there were fourteen of them in total.