GALAKSİNİN RUHLARI (KİTAP OLDU)

6.Bölüm: ''Geçmişin Kapıları."

Bu bölümü okurken Selena Gomez-The Heart Wants What It Wants 'i dinleyebilirsiniz.Hassas olanlar yanınıza peçete almayı unutmayın.İyi okumalar.^^

''Sen O'sun."

Karşımdaki adam öksürdü.

''Elbette benim kızım.'' diyerek elini ağzına götürdü.

Yanına gidip karşısındaki koltuğa oturdum.Müdür de bizi odada yalnız bırakmak için odadan çıktı. Ben sinirden yumruğumu sıkıyordum.

''Neden geldin,buraya?'' derken sinirimi yatıştırmaya çalışıyordum.

''Ben senin babanım.Gelemez miyim?'' derken beni inceliyordu.

''Hayır,benim babam yıllar önce öldü.'' derken yumruğumu sıkıyordum.

''Ah,tatlım.Beni büyünce anlayacaksın.'' diyerek iğrenç dişlerini gösterdi.

''Kanser olduğumu duydun mu?'' derken şiddetli öksürdü.

''Bu beni ilgilendirmez.'' derken omuz silktim.

''Neden böyle yapıyorsun?'' diyerek kaşlarını kaldırdı.

''Geçmişin kapılarını cidden açmak istiyor musun?'' diyerek bağırdım.

Karşımdaki adam bir an durdu. Suratını inceledim.Yıllar geçtikçe yüzü daha da kötü olmuştu.Kırış kırış olmuş,ellerindeki lekeler artmıştı. Suratı küçüklüğümdeki hatırladığım yüzdü. Hiç değişmemişti.Ama yıllar geçtikçe kalbindeki acımasızlık daha da artmıştı.

''Sana hep o Adnan dedi ,bunları.'' diyerek bağırdı.

Elimi masaya şiddetli vurdum.

''Bana bak. Yıllardır yapmadığın babalık aklına şimdi mi geldi?'' derken sinirden köpürüyordum.Bir yandan elim sızlıyordu. Elime baktığımda masanın camlarının içine girdiğini gördüm. Masadaki camların kırıldığını şimdi fark etmiştim.

''O senin Adnan dediğin sen yokken bana hayatı öğretti.Sen benim babam değilsin.Benim babam Adnan Amca.'' derken adam ne yapacağını bilemiyordu.Şoka girmişe benziyordu.

Elimi diğer elimle tutup odanın kapısına doğru yürüdüm. Elim çok acıyordu. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Kapıyı açmadan önce son kez babama baktım. O ise başını ellerin arasına almış oturuyordu.

Üzgünüm ,baba. Ben seni istediğim zaman kendi ellerinle beni geri ittin.Adını her sayıkladığımda, kışın soğukluğunda titrerken, kardeşim ateşten yanarken,annemin her gece ağladığı zaman nerdeydin? Özür dilerim,baba. Artık sen benim babam değilsin.Benim babam benim için öldü.Şimdi sen bana geri döndün ama ben seni istemiyorum.

''Bir daha bana kızım,deme.'' diyerek kapıyı açtım. Kapıyı çarpıp odadan çıkınca koridorda yürümeye başladım.Elimden damlayan kanlar yere damlıyordu. Şıp şıp sesini duydukça göz kapaklarım ağırlaşıyordu.Elimin acısından,yüreğimin acısından yanıyordum. Derin nefes almaya çalıştım. Adımlarımı hızlandırıp hemşirenin odasının yolunu tuttum.

Hemşirenin odasına girince kendimi koltuğa attım. Odada kimse yoktu. Yapayalnızdım. Elimin kanları kıyafetime bulaşmış,ordan da koltuğa bulaşmıştı. Gözyaşlarım yanaklarımı ıslatıyordu. Göz kapaklarım ağırlaşınca kendimi uykuya teslim ettim.

'' Annen yeni işine alışabilmiş mi?''

Başımı okuduğum kitaptan kaldırdım. Sesin sahibine yani Adnan Amca'ya baktım. Kafasını gazeteden kaldırmış,bana gözlükle bakıyordu.