The Hell World ( Complete )

THW - 01

Paglaya…

✍️ELLA CORPUS's Point of view.

"ELLA, Are you sure na sa paglabas mo sa bahay ninyo ka didiretso?" 

"Hindi sa sinisirian ko ang mga kuya mo sa'yo. Pero malaki ang galit sa'yo ng mga kuya mo, alam mo 'yon." 

"Kahit na ipagtabuyan nila ako titiisin ko at papatunayan ko sa kanilang lahat na hindi talaga ako ang pumatay kay Emma at Lolo."

"Alam ko naman 'yon ang naisi mo, Pero ang inaalala ko ay ang kalagayan mo. Baka hindi kayanin ng puso mo ang mga masasakit na salitang bibitawan nila sa'yo."

"Pwedeng sa bahay ka naman tumira, eh. Total ako lang naman nasa bahay."

"Hindi na Tita, maraming salamat nalang Tita. Actually po nahihiya na po ako sa inyo dahil sobrang sobra na po 'yung tulong na ibinigay niyo sa akin, Hindi ko nga alam kung paano ko masusuklian lahat ng ito, lahat ng mga kabutihan ipinakita at ibinibigay niyo sa akin."

"Ano ka ba Ella, No problem. Kaya nga gusto ko sa paglabas mo rito sa kulungan sa bahay ka dumeretso. Kasi ang inaalala ko ay ang sakit mo sa puso, Ella."

Napapangiti at napapa-iyak ako sa pag-aalala sa akin ng Tita ko. I'm so very thankful for my Tita. Dahil simula no'ng makulong ako siya ang laging dumadalaw sa akin rito sa kulungan, lagi niya inaaalala ang kalagayan ko lalo na ng mabalitan niya ang tungkol sa sakit ko.

Tita Mia, my step father's sister. She is lover Tita, she is always care of me, she is never tell me I'm nonsense person. But for me I thought in myself I'm nonsense person, I'm useless person. Dumagdag pa sa pagiging nonsense person ko ang pagiging anak ako sa labas. Tama anak lang ako ng aking Ina sa labas at sa hindi pa magandang sitwasyon. 

Nakulong ako dahil sa isang krimen na hindi naman talaga ako ang gumawa, Ako ang pinagbintangan nila sa pagpatay sa step Sister ko at sa Lolo ko. 

Tatlong taon at limang buwan na ang nakakalipas simula ng mangyari ang krimen at makulong ako. 

Namatay ang kapatid ko at ang Lolo ko, dahil sa mga taong walang halang kaluluwang pinagpapatay sila. Hindi ko makalimutang labing walong taong gulang ako ng mangyari ang krimen na iyon. 

"Kung hindi kita mapigilan sa plano mo, sa desisyon mo, Ito ang advance ko sa'yo mag-iingat ka lagi pagnararamdaman mong kumikirot ang puso mo uminom ka agad ng gamot mong ibinigay sa'yo ng Doctor."

Pagbibilin sa akin ni Tita, sabay hinawakan niya ang magkabilang kamay ko habang naiiyak na siyang nakatingin sa akin.

"Ella, Aking pamangkin sa tingin ko alam ko na ang plano mo pagkalabas mo rito, kasi kilalang-kilala kita. Kaya please, Ella kung ano man ang plano mo mag-iingat ka at nandito lang si Tita, laging narito para suportahan ka." Pagpapatuloy na sabi niya.

"Tita, can I favor something to you?" I slowly asked. 

"Yes, what is it?" She smiled asked at me.

"Pwede ba sa atin lang dalawa 'tong sakit ko, Paki-usap po wag niyo na po ipaalam sa kanila ang tungkol sa kalagayan ko." Malungkot kong sabi.

"Oh, sige kung 'yan ang gusto mo." Nakangiti niyang sabi.

"May isa pa ako hihilingin sa inyo." I said. "May plano kasi ako, gusto ko magpanggap na may kulang sa pag-iisip 'yong parang baliw ba." Pagpapatuloy kong saad and I pretend launching in front of him. 

"What? Are you crazy, Ella?" Bakas sa mukha niya ang pagkagulat dahil sa sinabi ko. 

"Hindi ka ba nagsasawa sa mga masasakit na salitang binibitawan sa'yo ng mga kuya mo at ang iba'ng tao? Tapos ito gusto mo magpanggap sa harap nilang lahat na isa kang baliw, May kulang sa pag-iisip?" Mahabang bulyaw sa akin ng tita ko.