"အဝတ်တွေချွတ်လိုက်"
ပါးပါးရဲ့ ပါးစပ်က တုံ့စိုင်းမှုမရှိဘဲ
ထွက်လာသော ထိုစကားများကြောင့်
ကျွန်တော်အလွန်အံ့ဩမိတယ်"ပါမေက္ခ ဒါရုံးခန်းပါ"
ကျွန်တော်ကပါးပါးရဲ့မွေးစားသားဆိုတာ
လူသိမှာ အလွန်ကြောက်သောပါးပါးဟာ
ဘယ်လိုအကြံအစည်မျိုးတွေကြံနေလဲဆိုတာ
ကျွန်တော်မမှန်းတတ်တော့..."ငါသိတယ် အခုချိန် အကုန်သူတို့အချိန်ဇယားနဲ့သူတို့အလုပ်ရှုပ်နေကြတာ ဘယ်သူမှဒီအခန်းထဲဝင်လာကြမှာမဟုတ်ဘူး"
ကျွန်တော့ကိုစမွေးစားခဲ့ကတည်းထဲက
ပါးပါးရဲ့စည်းကမ်းအရ မလိုအပ်ဘဲ
အိမ်ထဲကအိမ်ပြင်မထွက်ခိုင်းသောကြောင့်အခန်းထဲမှာဘဲ တိတ်တိတ်လေးကြီးပြင်းခဲ့ရတယ်ကျွန်တော်ဟာ ငယ်ငယ်ထဲက ရွာကဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လက်တိုလက်တောင်းခိုင်းစေတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်အဖြစ်ကြီးပြင်းခဲ့ရပြီး ကျွန်တော့်မိဘတွေကိုတစ်ကြိမ်မျှ မမြင်ဖူးခဲ့ပါ...
ဘုန်းဘုန်းပြောတာတော့ ကျွန်တော့ကို အနှီး
ထုပ်လေးနဲ့ဘုန်းကြီးကျောင်းရှေ့မှာလာခြသွားလို့အခုအရွယ်အထိဘုန်းဘုန်းကစောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တာတဲ့ကျွန်တော့်ဘဝက ရွာမှာ
အလွန်ပျော်ဖို့ကောင်းခဲ့တာဗျ...ကျယ်ပြန့်ပင်မယ့် မြို့ပေါ်ကလို
ကားတွေကြပ်ပိတ်မနေတဲ့
လမ်းဖြူးဖြူးကြီးတွေ...ညအိပ်ရင် ပန်ကာမလိုဘဲ အေးမြတဲ့
သဘာဝလေတွေ...အမြဲတမ်း လှပနေတဲ့ ပန်းခင်းကြီးတွေ....
ပိုက်ဆံပေးပြီးဝယ်မွေးစရာမလိုတဲ့
လူတွေကိုသိပ်ခင်တွယ်တတ်တဲ့ခွေးလေးတွေ...အများကြီးပါဘဲ ပြန်တွေးရင် အဲ့လိုအရာတွေကိုထားခဲ့ပြီး ကျွန်တော်ဘာကြောင့်များ ဒီလိုနေရာမျိုးကိုရွေးခြယ်မိပါလိမ့်...
အကြောင်းပြချက်က တစ်ခုဘဲ ရှိပါလိမ့်မယ်
ပါးပါး!
ဟုတ်တယ် ပါးပါး ဟာကျွန်တော့ကိုဒီအလှတရားတွေထဲက ထွက်ချင်လောက်အောင် ဖိအားပေးနိုင်စွမ်းရှိတယ်
ČTEŠ
Golden Fish
Romanceကောင်လေးတစ်ယောက်ရှိတယ် သူဟာသာမာန်မဟုတ်ဘဲဘယ်သူမှမသိတဲ့လျို့ဝှက်ချက်တွေအများကြီးရှိနေခဲ့တယ် ထိုကောင်လေးကိုရွှေငါးလေးတစ်ကောင်နဲ့တင်စားထားပါတယ် ညစ်ညမ်းတဲ့ငါးကန်ထဲကရွှေငါးလေးပေါ့ တစ်နေ့ ထိုရွှေငါးလေးကို အဲ့ငါးကန်ထဲက ထုတ်ပေးမယ့်ကယ်တင်ရှင်ပေါ်လာတဲ့အခါ ရွေင...